بانک مقالات رشته علوم تربیتی

برنامه هاي درسي بستر تمامي ارزشها، انتظارات و نيازهاي فردي و اجتماعي است و به همين دليل تشخيص و شناسايي نيازها و اولويت يابي آنها محوري ترين عنصر در تصميم گيري هاي آموزشي محسوب مي شود. اهميت درک مسايل، تقاضاها و احتياجات آموزشي فراوان بزرگسالان، ضرورت توجه به نيازهاي آموزشي اين قشر را بيش از پيش آشکار مي سازد. در اين ميان برنامه هاي آموزش مهارتهاي زندگي به بزرگسالان، به دليل بالا بردن ظرفيتهاي رواني- اجتماعي آنان براي مقابله موثر با چالشها و مسايل زندگي روزمره، به شدت مورد توجه نظام هاي تربيتي قرار گرفته است. متاسفانه به رغم اهميت موضوع، مطالعات انجام شده در اين زمينه در کشور بسيار ناکافي و نارساست. مقاله حاضر بر آن است تا از طريق مطالعات ميداني به شيوه توصيف- پيمايشي مهارتهاي زندگي مورد نياز بزرگسالان را شناسايي، سپس آنها را اولويت بندي نمايد و با فراهم ساختن اطلاعات صحيح و کافي، گامي موثر در زمينه برنامه ريزي آموزش مهارتهاي زندگي به بزرگسالان بردارد. به همين منظور از طريق مطالعات اسنادي در يک رويکرد بين المللي طيفي وسيع از مهارتهاي زندگي مورد نياز بزرگسالان شناسايي شد و در 6 گروه (مهارتهاي ذهني- شناختي، مهارتهاي فردي- زيستي، مهارتهاي ارتباطات ميان فردي، مهارتهاي محل کار، مهارتهاي زندگي خانوادگي و مهارتهاي شهروندي) طبقه بندي شد.
سپس با استفاده از نظرات 28 نفر از متخصصان تعليم و تربيت، 45 نفر از کارشناسان برنامه ريزي درسي متوسطه نظري و 365 نفر از دانش آموزان بزرگسالان مدارس شبانه تهران با توجه به شرايط و نيازهاي بزرگسالان ايراني اولويت يابي گرديد. تجزيه و تحليل اطلاعات تحقيق از طريق آزمونهاي خي دو، آزمون فريدمن، آزمون t گروههاي مستقل، تحليل واريانس و آزمونهاي تبعي صورت گرفت. نتايج تحقيقات نشان داد که همه 6 گروه مهارتهاي زندگي تعيين شده از ديدگاه گروههاي مورد مطالعه به منزله نيازهاي آموزشي بزرگسالان، مهم و اساسي ارزيابي شده اند. در اين ميان مهارتهاي شهروندي و فردي- زيستي بيشترين اولويت را به خود اختصاص داده اند.

 نسخه قابل چاپ