بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف پژوهش حاضر مطالعه قابليت هاي كارآفريني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز است. روش پژوهش، توصيفي از نوع پيمايشي، و جامعه آماري كليه دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه شهيد چمران اهواز در سال تحصيلي 87-88 است. براي اجراي پژوهش تعداد 400 نفر نمونه از بين كليه دانشجويان، با بهره گيري از روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي متناسب با حجم انتخاب شده اند. ابزار اندازه گيري، پرسشنامه سنجش ويژگي هاي شخصيتي كارآفرينان ايراني است که پايايي آن 0.92 و روايي همزمان آن 0.74 گزارش شده است. عمده ترين يافته هاي پژوهش عبارتند از: قابليت هاي كارآفريني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز از حد متوسط بالاتر بوده و بر اساس متغيرهاي جنسيت، سال تحصيلي، دانشکده و گروه هاي پنجگانه (علوم انساني، علوم پايه، مهندسي، كشاورزي و هنر) تفاوت معناداري نداشته است. اما بين قابليت هاي كارآفريني دانشجويان گروه هاي پنج گانه بالا در خرده مقياس هاي نياز به پيشرفت و تحمل ابهام، تفاوت معنادار مشاهده شده است. همچنين به زعم دانشجويان بين خرده مقياس هاي كارآفريني تفاوت معنادار وجود دارد. ضمن اينکه آموزش كارآفريني در پرورش قابليت هاي كارآفريني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز موثر نبوده است، 0.84 آنان به كار كردن در كنار درس خواندن ابراز تمايل كرده اند.

 نسخه قابل چاپ