بانک مقالات رشته علوم تربیتی

اين پژوهش به منظور ارزيابي كيفيت تدريس(quality of teaching)  اعضاي هيات علمي رشته هاي علوم انساني(humanities faculity members)  دانشگاه هاي شهر تهران بر مبناي برخي ويژگيهاي شخصي و علمي آنان و نيز ابعاد و عناصر رفتارهاي كلاسي در فرايند ياددهي - يادگيري انجام گرفته است.
در اين پژوهش، روش توصيفي(descriptive research)  از نوع پيمايشي(survey)  مورد استفاده قرار گرفته است. جامعه آماري شامل 20 هزار نفر از دانشجويان رشته هاي علوم انساني و 550 نفر عضو هيات علمي بود.
به منظور تعيين حجم نمونه، ابتدا با بهره گيري از روش نمونه گيري تصادفي سيستماتيك (systematic sampling) از روي ليست اسامي اساتيد، نمونه اي به حجم 55 نفر انتخاب شدو سپس به ازاي هر عضو هيات علمي از روي برنامه تدريس آنان دو كلاس درس و از هركلاس از روي ليست اسامي دانشجويان 10 نفر و در مجموع به ازاي هر عضو هيات علمي 20 نفردانشجو به روش تصادفي ساده(simple random sampling)  انتخاب گرديدند. بنابراين نمونه اي به حجم 1100 نفر از دانشجويان براي پاسخگويي به پرسشنامه محقق در اين پژوهش مشاركت داشتند. اين افراد دانشجويان سال سوم و چهارم تحصيلي بودند وبيش از يك نيمسال تحصيلي درسهايي را با اساتيد خود گذرانده بودند و در واقع، نقش مشاهده گر توام با مشاركت(participant observer)  را درفرايند ياددهي - يادگيري نسبت به عملكرد اعضاي هيات علمي ايفا كردند.
ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته شامل 37 مولفه موثر بر تدريس بود كه درسه محور كلي تسلط بر موضوع ،مديريت كلاسداري(classroommanagement)  و روابط انساني بين استاد و دانشجو تنظيم و براي گردآوري اطلاعات در اختيار دانشجويان نمونه آماري قرار گرفته است.
نتايج با استفاده از روش مقياس رتبه اي، آزمون همگني كاي دو، تحليل واريانس يك عاملي وچندعاملي و آزمون «تي» تجزيه و تحليل گرديده و براي مقايسه هاي چندگانه از آزمون توكي(HSD)  استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان داد كه بين كيفيت تدريس اعضاي هيات علمي برحسب محل خدمت و رشته تحصيلي آنان رابطه معناداري وجود دارد. اما در ساير شاخص هاي مورد نظر در اين پژوهش، يعني بين سن، جنس، سهولت تدريس و دانشگاه محل تحصيل با كيفيت تدريس اعضاي هيات علمي رابطه معناداري به دست نيامد.

 نسخه قابل چاپ