بانک مقالات رشته علوم تربیتی

مقاله حاضر رابطه بين باورهاي مربوط به درد و سردرد سرطان و تاثير اين باورها را بر سطح سازگاري بيماران مبتلا به سرطان مورد مطالعه قرار داده است. در اين مطالعه 232 بيمار با ميانگين سني 34.6 سال (SD=15.26) شركت داشتند. تمام بيماران پرسشنامه اطلاعات عمومي و پرسشنامه ادراك ها و باورهاي مربوط به درد را تكميل كردند. 132 نفر از اين بيماران پرسشنامه زمينه يابي سلامت (فرم كوتاه 36 سوالي) را تكميل كردند. نتايج تحليل ساختار عاملي پرسشنامه ادراك ها و باورهاي درد به استخراج 4 عامل منجر گرديد. اين عوامل به شرح زير نام گذاري شد: باور به استمرار درد در آينده، باور به ثبات درد در زمان حال، باور به اسرار آميز بودن درد و سرزنش كردن خود به خاطر درد. ضرايب همساني دروني (آلفاي کرونباخ) عبارات تشکيل دهنده 4 عامل مذکور بين 0.70تا 0.77 متغير بود. اين ضرايب حاکي از همساني دروني قابل قبول عوامل پرسشنامه مورد مطالعه است. نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه باورهاي مربوط به درد با شدت درد و ميزان اختلال در عملكرد روزانه رابطه دارد. همچنين همبستگي معناداري بين باور به استمرار درد آينده، باور به ثبات درد در زمان حال و باور به اسرار آميز بودن درد و بسياري از شاخص هاي سلامت وجود داشت. نتايج تحليل رگرسيون چند متغيري نشان داد كه پس از كنترل عامل عميق تر به ثبات درد در زمان حال، پيش بيني كننده درد شديدتر و اختلال بيش تر در عملكرد روزانه است. علاوه بر اين، نتايج تحليل رگرسيون چند متغيري حاكي از آن است كه پس از كنترل شدت درد، باور عميق تر به ثبات درد در زمان حال پيش بيني كننده درد بدني بيش تر و سلامت عمومي و سرزندگي ضعيف تري است؛ همين تحليل ها نشان داد كه باور عميق تر به استمرار درد در آينده پيش بيني كننده سلامت عمومي ضعيف تر و نيز باور عميق تر به اسرار آميز بودن درد پيش بيني كننده سلامت عمومي و سلامت رواني ضعيف تري است. برخي از كاربردهاي باليني اين يافته ها در مقاله حاضر مورد بحث قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ