بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف اساسي پژوهش حاضر بررسي و مقايسه رشد اجتماعي دانش آموزان شاهد و غير شاهد مقطع راهنمايي تحصيلي در شهر تهران بوده است. جامعه آماري دانش آموزان دوره راهنمايي مناطق 20 گانه شهر تهران در سال تحصيلي 1383-84 بوده اند، كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي 104 نفر پسر و 96 نفر دختر به عنوان نمونه از ميان آنان برگزيده شده اند. روش تحقيق توصيفي- پيمايشي بوده و به منظور آزمون فرضيه هاي تحقيق، پرسشنامه 27 سوالي آزمون رشد اجتماعي اليس وايتزمن بر روي آزمودني ها به اجرا در آمده است و نتايج حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS در دو سطح آمار توصيفي و روش هاي آمار استنباطي تحليل واريانس يك راهه، آزمون «t» مستقل و تعقيبي توكي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است.
يافته هاي حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه:
?. بين رشد اجتماعي دانش آموزان شاهد دوره راهنمايي با دانش آموزان غير شاهد دوره راهنمايي شهر تهران تفاوت معناداري وجود ندارد.
?. بين رشد اجتماعي دانش آموزان شاهد و غير شاهد دوره راهنمايي شهر تهران كه مادران شاغل دارند با دانش آموزان شاهد و غير شاهد دوره راهنمايي شهر تهران كه مادران خانه دار دارند تفاوت معنادار وجود دارد. و اين نتيجه تاييد گرديد كه دانش آموزان شاهد و غير شاهد دوره راهنمايي كه مادران شاغل دارند از رشد اجتماعي بيش تري نسبت به دانش آموزان دوره راهنمايي كه مادران غير شاغل دارند، برخوردارند.
?. رشد اجتماعي دانش آموزان شاهد و غير شاهد دوره راهنمايي شهر تهران رابطه مستقيم با سطح تحصيلات مادر داشته است. و تاييد گرديد كه دانش آموزان شاهد و غير شاهد دوره راهنمايي كه مادرانشان داراي سطح تحصيلات بالاتري هستند، از رشد اجتماعي بيش تري برخوردارند.

 نسخه قابل چاپ