بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف: هدف اين مطالعه، تعيين اعتبار پارادايم شخصيتي در مطالعه و پيش بيني کارآفريني بود.
روش: اين مطالعه به شيوه علي- مقايسه اي و بر روي 120 نفر (60 نفر کارآفرين و 60 نفر غيرکارآفرين) که با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شده بودند، انجام شد. اين دو گروه، سپس به پرسشنامه هاي استاندارد شده انگيزه موفقيت، منبع کنترل، عزت نفس، گرايش به خطر پذيري، نوآوري، استقلال، آغازگر بودن، احساس نسبت به ديگران، رهبري، مسووليت، پشتکار و انرژي فيزيکي پاسخ دادند.
نتايج: نتايج نشان داد که دو گروه تنها در مورد سه متغير از دوازده متغير شخصيتي: کنترل شخصي، انگيزه موفقيت و انرژي با يکديگر تفاوت معنادار داشتند. نتايج تحليل رگرسيون لجستيک نيز نشان داد که تنها سه متغير کنترل شخصي، انگيزه موفقيت و مسووليت توانستند کارآفريني را پيش بيني کنند.
بحث و نتيجه گيري: پارادايم هاي شخصيتي در مطالعه کارآفريني، با مسايل و چالش هاي جدي مواجه هستند. يافته هاي اين پژوهش، ادعاي آن دسته از محققاني را که از "بحران پارادايم هاي شخصيتي" در مطالعه کارآفريني سخن مي رانند تاييد کرده است.