بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف اساسي پژوهش حاضر بررسي روابط ساده و چند گانه انواع راهبردهاي خود ابرازي دفاعي با نشانگان وانمودگرايي در دانشجويان تحصيلات تکميلي دانشگاه شهيد چمران اهواز بوده است. نمونه اصلي اين تحقيق شامل 286 دانشجوي دختر و پسر تحصيلات تکميلي دانشگاه شهيد چمران اهواز بودند که به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. از مجموعه کل دانشجويان تحصيلات تکميلي يک نمونه مجزا شامل 200 دانشجوي دختر و پسر تحصيلات تکميلي به منظور بررسي روايي و پايايي آزمون ها مورد مطالعه قرار گرفتند. از دو مقياس پديده وانمودگرايي کلانس و مقياس فنون خودابرازي دفاعي براي سنجش متغيرهاي اصلي اين پژوهش، استفاده شد. نتايج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که بين خودابرازي دفاعي و نشانگان وانمودگرايي همبستگي مثبت معني دار وجود دارد. قابل ذکر است که در دانشجويان دختر بين مقياس فرعي پوزش خواهي و نشانگان وانمودگرايي همبستگي معني دار نبود. هم چنين تحليل رگرسيون چند گانه نشان داد که در دانشجويان دختر متغير خود ناتوان سازي و در دانشجويان پسر متغيرهاي پيش بين خود ناتوان سازي و عذرخواهي بهترين پيش بيني کننده هاي وانمودگرايي هستند. يافته هاي ما با يافته هاي قبلي در اين باره هماهنگ است.

 نسخه قابل چاپ