بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه سبک هاي دلبستگي و کمال گرايي بود. يکصد و هفتاد دانشجوي دانشگاه تهران 97) دختر، 73 پسر) با پر کردن مقياس دلبستگي بزرگسال و مقياس کمال گرايي مثبت و منفي در اين پژوهش شرکت کردند. براي تحليل داده هاي پژوهش از شاخص ها و روش هاي آماري شامل فراواني، درصد، ميانگين، انحراف معيار، آزمون t، ضرايب همبستگي، و تحليل رگرسيون استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد که بين سبک هاي دلبستگي و کمال گرايي مثبت و منفي رابطه معنادار وجود دارد. سبک دلبستگي ايمن با کمال گرايي مثبت همبستگي مثبت و با کمال گرايي منفي همبستگي منفي دارد. سبک هاي دلبستگي نا ايمن (اجتنابي، دوسوگرا) با کمال گرايي مثبت همبستگي منفي و با کمال گرايي منفي همبستگي مثبت داشتند. تحليل آماري داده ها نشان داد که اين همبستگي ها براي سبک دلبستگي ايمن فقط نسبت به کمال گرايي مثبت و براي سبک هاي دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا فقط نسبت به کمال گرايي منفي توان پيش بيني دارند. سبک دلبستگي از طريق «مدل هاي درونکاري»، مکانيسم «تنظيم عواطف» و «جبران ناايمني» با استفاده از مکانيسم هاي «سرکوبي»، «انکار» و «آرماني سازي»، کيفيت کمال گرايي را مشخص مي کند.

 نسخه قابل چاپ