بانک مقالات رشته علوم تربیتی

در اين مقاله سعي شده است که تربيت ديني مبتني بر عرفان اسلامي به عنوان متناسب ترين رويکرد در مواجهه با جهاني شدن براي ايران و حتي ساير کشورهاي جهان اسلام، تبيين شود. براي اين منظور ابتدا با روش تحليلي-انتقادي رويکرد مدرنيسم و پست مدرنيسم به عنوان عمده ترين خاستگاه هاي نظري فرايند جهاني شدن مورد نقد و بررسي قرار گرفت. نتايج اين بررسي نشان داد که هر يک از اين رويکرد ها از نارسايي هاي متعددي که اغلب ريشه در مباني نظري و مفروضه هاي بنيادين آن ها دارند، برخوردارند. به علاوه هرکدام از آن ها در ايجاد جريان هاي بحران زا در جهان معاصر نقش دارند. بحران هايي که اساسا مغاير با اهداف جهاني شدن بوده و سلامتي فرايند آن را تهديد مي نمايند. در پايان، مقاله حاضر دلايل انتخاب رويکرد عرفاني به عنوان مناسب ترين رويکرد تربيت ديني اسلامي را تشريح مي نمايد. رويکردي که ضمن سازگاري با اهداف و آرمان هاي مثبت و متعالي جهاني واحد، سلامتي فرايند جهاني شدن را تضمين کرده و همچنين قابليت پاسخگويي به بحرانها و چالش هاي مربوط به جهاني شدن را دارد.

 نسخه قابل چاپ