بانک مقالات رشته علوم تربیتی

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي نوروفيدبک، ريتالين و درمان ترکيبي در کنترل و کاهش علايم ADHD در قالب يک مطالعه آزمايشي تک آزمودني انجام شد. بدين منظور تعداد 16 نفر از دانش آموزان مبتلا به ADHD نوع مرکب در سه موقعيت درماني و يک موقعيت فهرست انتظار مورد مطالعه قرار گرفتند. کليه آزمودني ها قبل و پس از مداخله با آزمون کامپيوتري Iran TOVA (به عنوان يک آزمون ارزيابي عملکرد مستمر با هدف ارزيابي متغيرهاي توجه)، فرم تجديد نظر شده آزمون هوشي وکسلر کودکان (WISC-R) و آزمون کانرز-فرم والدين ارزيابي شدند. نتايج نشان داد که روش درمان ترکيبي نوروفيدبک به همراه ريتالين موثرتر از هر يک از اين روش ها به تنهايي است. ميزان اثربخشي نوروفيدبک به اندازه ريتالين بود؛ اگر چه ميزان رضايتمندي والدين (که در نمرات پس آزمون کانرز منعکس شده است) از روش نوروفيدبک بيش تر از دارو درماني بود. نتايج اين مطالعه با مطالعاتي که از کاربرد رويکرد هاي درماني چند وجهي حمايت مي کنند همخوان است. همچنين مي توان نتيجه گرفت که نوروفيدبک مي تواند در شرايطي که بيمار به دارو پاسخ نمي دهد يا از عوارض جانبي آن رنج مي برد به عنوان روش درماني جايگزين مطرح باشد.

 نسخه قابل چاپ