بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه باورهاي معرفت شناختي و خود کارآمدي با عملکرد تحصيلي در درس علوم تجربي بود. بدين منظور گروهي متشکل از 475 دانش آموز سال سوم راهنمايي از 10 مدرسه دولتي مشتمل بر مدارس تيزهوشان، نمونه دولتي و عادي دولتي انتخاب شدند و به عنوان آزمودني در اين پژوهش شرکت نمودند. ابزارهاي مورد استفاده در اين تحقيق، مقياس «ارزيابي باورهاي معرفت شناختي درباره علوم فيزيکي» و «مقياس خود کارآمدي در علوم تجربي» بود. نتايج حاصل از محاسبه ضرايب همبستگي و تحليل هاي رگرسيون چند متغيره نشان داد که روابطي پيچيده بين ابعاد باورهاي معرفت شناختي و خود کارآمدي در درس علوم تجربي برقرار است. در اين ميان، مهم ترين عوامل پيش بيني کننده ابعاد خود کارآمدي دانش آموزان در درس مذکور، دو بعد پيچيدگي ساختار دانش و يادگيري تدريجي و تجمعي مي باشد. يافته هاي پژوهش به وضوح مبين آن است که هر چه دانش آموزان ساختار دانش تجربي را منسجم تر و فرآيند يادگيري را تدريجي و تجمعي تر بدانند، خود کارآمدي بيش تري را در حل مسايل، آزمون و کاربرد اين درس تجربه مي نمايند. افزون بر اين، تحليل مسير نشان داد که خود کارآمدي، قوي ترين عامل پيش بيني کننده عملکرد تحصيلي است و ابعاد باورهاي معرفت شناختي به طور عمده از طريق خود کارآمدي، عملکرد تحصيلي دانش آموزان را در درس علوم تجربي پيش بيني مي کنند.

 نسخه قابل چاپ