بانک مقالات رشته علوم تربیتی

تحقيق حاضر با هدف «بررسي رابطه توانمندسازي روان شناختي با رضايت شغلي و تعهد سازماني در ميان کارکنان دانشگاه تهران» به روش توصيفي - تحليلي صورت گرفته است. جامعه آماري تحقيق (2731) نفر از کارکنان دانشگاه تهران بود، که تعداد 156 نفر (72 نفر مرد و 84 نفر زن) از آنها به روش نمونه گيري طبقه اي متناسب با حجم و بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه هاي توانمند سازي روان شناختي اسپريتزر، پرسشنامه رضايت شغلي اسميت، کندال و هولين و همچنين پرسشنامه تعهد سازماني آلن و مي ير مي باشند که پايايي آنها از طريق ضريب آلفاي کرنباخ مورد تاييد قرار گرفت. جهت تحليل داده ها از آزمون هاي همستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام استفاده گرديد. نتايج آزمون همبستگي پيرسون حاکي از آن است که توانمندسازي روان شناختي و زير مقياس هاي آن يعني معناداري، خود تعييني، شايستگي و تاثير با رضايت شغلي رابطه مثبت و معناداري در سطح (p<0.01) داشته و به غير از مولفه شايستگي ديگر مولفه هاي توانمندسازي روان شناختي با تعهد سازماني نيز رابطه مثبت و معناداري داشتند. علاوه براين، بين توانمندسازي روان شناختي با دو مولفه تعهد سازماني يعني تعهد عاطفي و تعهد هنجاري نيز رابطه معناداري در سطح (p<0.01) مشاهده گرديد و توانمندسازي روان شناختي تنها با مولفه تعهد مستمر رابطه معنادار پيدا نمي کند. در نهايت، نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نيز گوياي اين امر بود که به ترتيب زير مقياس هاي معناداري (0.45)، خود تعييني (0.36) و شايستگي (0.23)، در پيش بيني رضايت شغلي سهم داشتند و همچنين مولفه معناداري (0.30) و خود تعييني (0.31) سهم در پيش بيني تعهد سازماني کارکنان داشتند.

 نسخه قابل چاپ