بانک مقالات رشته علوم تربیتی

در اين پژوهش، هم ساني تعارض زناشويي والدين (زوج هاي نسل اول) با تعارض زناشويي فرزندان همسردار آن ها (زوج هاي نسل دوم) بررسي شده است. طرح پژوهش علي - مقايسه اي (تطبيقي) است. جامعه ي آماري پژوهش، براي زوج هاي نسل دوم، در برگيرنده زن و شوهرهاي ساکن اصفهان بود که با يک ديگر زنده گي مي کردند و زنان از اول تير تا پايان شهريور در دوره هاي اوقات فراغت در فرهنگ سراهاي اين شهر شرکت کرده بودند. جامعه آماري، براي زوج هاي نسل اول، در برگيرنده مادران و مادرشوهرهاي زنان شرکت کننده در اين دوره ها بود. براي گزينش نمونه، روش نمونه گيري غير احتمالي از نوع گلوله برفي به کار رفت که بر اساس دستور برآورد نمونه، 120 زوج به عنوان زوج هاي نسل دوم گزيده شدند. نمونه برآورد شده براي زوج هاي نسل اول، در برگيرنده 120 مادرزن و 120 مادرشوهر بود. روي هم رفته، نمونه نهايي پژوهش 480 نفر در خود داشت. براي گردآوري داده ها، پرسش نامه تعارض هاي زناشويي با روايي 0.71 به کار رفت. اين پرسش نامه، هفت بعد از تعارض هاي زناشويي را مي سنجد: کاهش رابطه جنسي؛ جداسازي امور مالي از يک ديگر؛ کاهش هم کاري؛ حمايت جويي از فرزند (ان)؛ افزايش رابطه فردي با خويشاوندان خود؛ کاهش رابطه خانواده گي با خويشاوندان همسر؛ و افزايش واکنش هاي هيجاني. داده ها براي مقايسه ميانگين هاي مستقل با روش آماري t تجزيه و تحليل شد. نتايج آماري به دست آمده در سطح P<0.05، نشان داد تعارض هاي زناشويي والدين با تعارض هاي زناشويي فرزندان همسردارشان هم سان است. هم چنين در همه زير مقياس هاي تعارض هاي زناشويي، زنان با مادران شان هم ساني دارند. هم ساني زير مقياس هاي تعارض هاي زناشويي ميان مردان و مادران شان، تنها در دو زير مقياس جلب حمايت فرزندان و کاهش رابطه جنسي معنادار نبود و در پنج زير مقياس ديگر رابطه اي معنادار ديده شد.

 نسخه قابل چاپ