بانک مقالات رشته علوم تربیتی

كانت عقل را به عقل نظري و عقل عملي تقسيم كرده است. او در عقل عملي، به تاسيس نظامي اخلاقي همت گمارد كه بنيان آن بر قضاياي اخلاقي پيشيني استوار بود. كانت با تقسيم عقل به نظري و عملي حيطه ي دانش را از ارزش جدا ساخت.
اديان الهي و برخي از فلاسفه ي اخلاق، دين را مقدم بر اخلاق دانسته و اخلاق را بر پايه ي ديانت استوار ساخته اند؛ در حالي كه كانت تلاش نمود تا دين را بر پايه ي اخلاق استوار سازد و بنياد دين را از الهيات به اخلاق، و از عقايد به رفتار تغيير دهد. با ارائه ي نظريات كانت، دين از حوزه ي استدلال بيرون رفت و صرفا از سنخ اخلاق به شمار آمد. بدين سان، زمينه ي لازم براي جدائي ديانت از علم و نيز جدائي دين از شئون مختلف اجتماعي فراهم شد.
در ميان فيلسوفان نوكانتي، ويندل باند ارزش ها را اساسي ترين مسئله در فلسفه مي دانست. واي هين گر معتقد است آن چه براي ما ارزش مند است، در عالم واقع بي اهميت است. هوف دينگ درباره ي واقعيت نهائي ترديد دارد، اما آدمي را به تحقق بخشيدن ارزش ها مي خواند. كوهن و ديگر فيلسوفان مكتب ماربورگ به نظريه ي حلولي كه بر اساس آن دين و اخلاق يكي شناخته مي شود، باور دارند. چنين ديانتي، قاعدتا، يا بدون خدا است و يا خدائي دارد كه بيش از يك مفهوم نمي تواند باشد؛ يعني دين تهي از باورهاي متعالي.

 نسخه قابل چاپ