بانک مقالات رشته علوم تربیتی

در اين پژوهش، رابطه بين متغيرهاي هوش هيجاني و خلاقيت با پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشگاه شاهد در سال تحصيلي (85-84) بررسي شده است. تعداد (394) نفر از دانشجويان دختر و پسر دانشگاه شاهد كه به شيوه تصادفي انتخاب شده بودند به عنوان گروه نمونه تحقيق انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به متغير هاي تحقيق از آزمون هاي هوش هيجاني «شرينگ» (1995) و آزمون خلاقيت «گيلفورد» (1987) به دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده ها از مدل آماري ضريب همبستگي به منظور مشخص كردن رابطه متغير هاي مورد نظر با پيشرفت تحصيلي و از رگرسيون گام به گام براي شناسايي سهم تبييني هر يك از متغير ها استفاده شد. از آزمون t مستقل و تحليل واريانس يك راهه نيز براي تعيين رابطه متغير ها با عوامل جمعيت شناختي همچون جنس و رشته تحصيلي دانشجويان استفاده شد.
نتايج نشان داد كه پيشرفت تحصيلي دانشجويان (معدل كل آنها) با هفت متغير پيش بيني كننده، در سطح 0.01 رابطه معناداري (با جهت مثبت) دارند، كه سيالي، انعطاف پذيري، بسط، ابتكار، خود انگيزي، خود آگاهي و خود كنترلي را شامل بودند. بيشترين ميزان همبستگي در خصوص پيش بيني پيشرفت تحصيلي مربوط به متغير «سيالي» (0.334) و كمترين ميزان همبستگي، مربوط به متغير «خود كنترلي» با مقدار (0.105) بود. متغير هاي همدلي و مهارت اجتماعي با پيشرفت تحصيلي رابطه معنا داري را نشان ندادند.
نتايج تحليل رگرسيون به منظور تبيين سهم هر يك از متغير هاي هوش هيجاني و خلاقيت به تفكيك در پيش بيني پيشرفت تحصيلي نيز نشان داده كه به ترتيب متغير هاي «سيالي»، «انعطاف پذيري»، «بسط»، «ابتكار»، «خودانگيزي»، و «خودآگاهي» بيشترين سهم را دارند. نتايج به دست آمده از آزمون t مستقل نيز نشان داد كه بين هوش هيجاني و خلاقيت دانشجويان دختر و پسر در پيش بيني پيشرفت تحصيلي آنها تفاوت معناداري وجود ندارد.

 نسخه قابل چاپ