بانک مقالات رشته علوم تربیتی

مساله انتخاب دانش ارزشمند، که در گذشته بر واقعي بودن و عيني بودن متکي بود، در برنامه درسي پست مدرنيسم نقطه قابل اتکايي ندارد و حول هيچ مرکزي نمي گردد. به طور بنيادي تر در حوزه برنامه درسي پست مدرن مي توان از جانشيني اصطلاح «داوري» به جاي «انتخاب» دانش ارزشمند سخن گفت. استدلال اين است که عصر انتخاب برنامه هاي درسي با گسترش نامحدود دانش، افسانه اي شدن علم، تعبيري و تفسيري شدن حقيقت، حاکميت پول و قدرت و معرفي زبان به عنوان ناخودآگاه به نابودي نزديک شده است. چنين استدلالي در حوزه تعليم و تربيت بسيار وسوسه کننده، اما نادرست است. زيرا نابودي انتخاب در برنامه درسي خود با غايت تعليم و تربيت در تعارض است و تعليم و تربيت بدون انتخاب و جهت گيري، تقريبا از معنا تهي شده يا حداقل به آنارشي منتهي مي شود. هر چند براي متخصصان برنامه هاي درسي بسي ساده تر است که در مقام داوري برنامه هاي درسي انجام وظيفه کنند و سختي هاي فراوان انتخاب دانش ارزشمند را واگذارند. منظور از انتخاب اخلاقي برنامه هاي درسي، انتخابي است که هماهنگي انسان با غايت هاي نسل بشر، مانند صلح پايدار، حفظ محيط زيست و همزيستي مسالمت آميز را باعث شود. در اين مقاله تعارض موجود بين فراروايت هاي پست مدرنيستي و غايت هاي اخلاقي بزرگ تحليل مي شود. راه حل پيشنهاد شده در اين مطالعه اين است که با رجوع به غايت هاي اخلاقي بزرگ مانند صلح پايدار، حفظ محيط زيست و عدالت جهاني، که غايت نسل بشر محسوب مي شوند، بتوان راه حلي براي رشد و تعالي بشري از مسير آموزش و پرورش گشود. و به غايت هاي بزرگ بشري (و نه منطقه اي و محلي) نبايد، به عنوان فراروايت هاي بزرگ در برنامه درسي پست مدرن، حمله شود. در اينجا نوعي مسووليت اخلاقي براي مربيان و متخصصان برنامه درسي در تعهد به غايت هاي اخلاقي و جهان شمول احساس مي شود.

 نسخه قابل چاپ