بانک مقالات رشته مدیریت

اين مقاله بر اساس انجام يك مطالعه توصيفي تهيه شده است و طي آن يك پارچگي بين مديريت كيفيت جامع  (TQM)و مديريت تكنولوژي و تحقيق و توسعه (TIM)، در راستاي پيش بيني عملكردهاي سازمان در حوزه هاي كيفيت و نوآوري، مورد آزمون قرار مي گيرد. اين مطالعه رابطه بين TQM و TIM را با تاكيد بر دو موضوع مهم زير به انجام مي رساند: نخست يك پارچگي بين TQM و TIM از طريق بررسي شكاف بين اين دو بخش مهم، كه در سازمان ها به صورت مجزا از يكديگر بوده و داراي شرح وظايف متفاوتي هستند، صورت مي پذيرد. در ثاني تاثير يك پارچگي بين TQM و TIM بر روي شاخص هاي عملكرد كيفيت و نوآوري، كه اولين و مهم ترين منابع در كسب مزيت رقابتي براي سازمان ها مطرح هستند، مورد آزمون قرار مي گيرد. اطلاعات مورد نياز اين پژوهش از 148 مدير شاغل در شركت هاي توليدي داراي بيش از 500 پرسنل، در محدوده استان مركزي جمع آوري شده و براي تجزيه و تحليل آن ها نيز از تكنيك مدل معادلات ساختاري استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه: TQM داراي قدرت پيش بيني قوي براي عملكردهاي كيفي سازمان است ولي هيچ گونه رابطه مشخص و قابل توجهي با عملكردهاي نوآوري ندارد. هم چنين TIM داراي قدرت پيش بيني براي عملكردهاي كيفي سازمان است، ولي شدت آن نسبت به TQM در درجات پايين تري قرار دارد، با اين وجود داراي رابطه قوي تري براي پيش بيني عملكردهاي نوآوري سازمان است. در نهايت اين كه TQM و TIM داراي رابطه همبستگي با يكديگر هستند. مهم ترين نتيجه به دست آمده از اين پژوهش اين است كه مديريت تكنولوژي و تحقيق و توسعه منابعي مناسب براي كاربرد به همراه و با هماهنگي با TQM مي باشند كه نتيجه اين تعامل ارتقا عملكردهاي كيفيت، و مهم تر از آن تقويت عملكردهاي نوآوري در سازمان ها است.

 نسخه قابل چاپ