بانک مقالات رشته مدیریت

در سالهاي اخير، افزايش ضريب شهرنشيني، زمينه استقرار نامناسب فضاهاي آموزشي را فراهم کرده است؛ براي استقرار مناسب و منطقي اينگونه مکانها، به کارگيري روشهاي علمي، امري ضروري و اجتناب ناپذير شده است. در اين مقاله، يک شيوه علمي براي مکان يابي و احداث فضاهاي آموزشي ارائه مي شود. در ابتدا يک سري معيارهاي علمي براي انتخاب بهينه فضاي آموزشي ارائه مي شود؛ معيارهايي نظير معيار سازگاري، شامل موقعيت مکاني از نظر آلودگي صوتي و هوا يا معيار مطلوبيت، شامل شعاع دسترسي، امکانات رفت و آمد، شرايط اقليمي که در انتخاب يک مکان مناسب براي ايجاد فضاي آموزشي، بسيار حايز اهميت هستند، تعريف شده و سپس براساس اين معيارها به هر مکان بالقوه براي احداث فضاي آموزش با استفاده از جداولي، يک امتياز کارشناسي تخصيص داده مي شود؛ با استفاده از معيارهاي مذکور و مدلهاي برنامه ريزي عدد صحيح الگويي متشکل از چندين گام براي مکان يابي فضاهاي آموزشي توسعه داده شده است که در اين مقاله به آن پرداخته مي شود. در پايان، با لحاظ محدوديتهاي واقعي بيشتري در مدل رياضي اوليه نيز يک مدل برنامه ريزي عدد صحيح توسعه يافته اي، ارائه شده است.