بانک مقالات رشته مدیریت

مطالعات معاونت تحقيقات اقتصادي و اجتماعي وزارت کشاورزي سابق نشان مي دهد که ضعف مديريت در روستاها به خصوص بعد از اصلاحات ارضي سال 1342 مشکلات آسيب شناختي متعددي در حوزه توليد کشاورزي و روابط اجتماعي روستاها به وجود آورده و نتايج خسارت باري براي روند توسعه در کشور و توليد کشاورزي در روستاها به بار آورده است. به همين دليل مقاله حاضر- نتيجه پژوهشي است که موسسه برنامه ريزي و اقتصاد کشاورزي آن را از نظر مالي تامين کرده است- کوششي براي طراحي ابزار اندازه گيري ( تبديل متغيرهاي اجتماعي- اقتصادي به عناصر رياضي در فرمول هاي عام) عملکرد مديريت روستايي بر اساس نوع فعاليت اقتصادي روستا است؛ به نحوي که با بکارگيري ادواري آن بتوان نقاط ضعف مديريت روستايي را شناسايي و متغيرهاي مورد نياز را براي اصلاح اين نقاط به کار گرفت. براي طراحي اين فرمول ها ابتدا عوامل موثر در کاهش يا افزايش کارايي مديريت در روستا به لحاظ نظري و با رويکردي جامعه شناختي- روانشناختي شناسايي و دسته بندي شده و به يک مدل تحليلي تبديل شده اند. اين رويکرد با مطالعه اکتشافي در مناطقي نظير شهميرزاد، سرگست بندرعباس، نوار شمالي از نور تا رامسر، منطقه زرين دشت فيروزکوه و روستاهاي منطقه شاهرود و منطقه کلاردشت مورد اعتبار سازي تجربي نيز قرار گرفته است. سپس اين عناصر نظري به متغيرهاي قابل اندازه گيري تبديل و شاخص سازي معادل شده اند. خصلت اجرايي اين مدل و فرمول هاي آن اين است که در فرآيند کاربرد و با توجه به شاخص هاي تغيير اجتماعي- سياسي و اقتصادي و فرهنگي مي توان عناصر آن را با شاخص هاي جديد جايگزين کرد. به همين جهت اين مدل و ابزار اندازه گيري آن خاصيت خوداصلاحگر دارد و تابع زمان و يا مکان و حتي بعد جغرافياي کاربرد و يا نوع فعاليت اقتصادي روستا نمي باشد. از اين رو اين مدل پس از کاربرد آزمايشي سه تا پنج ساله و پس از اصلاح عناصر آن مي تواند در هر مجموعه اي که با مولفه هاي روستايي همخوان باشد، به کار گرفته شود.

 نسخه قابل چاپ