بانک مقالات رشته مدیریت

اينكه توسعه پايدار در عمل چند معنا مي دهد، چارچوبهاي آن چيست و اجزاي مفهومي آن كدامند، موضوعاتي است كه در كشور ما نيز به طور لازم به آن توجه نشده است.
هدف اين مقاله پرداختن به اين امر و بسط مفهومي توسعه پايدار است كه در چهار زمينه ذيل صورت گرفته است:
1- متمايز ساختن پارادايم توسعه پايدار: در اين مقاله پارادايم پايداري و الگوي پايداري مطرح شد و تفاوتهاي آن از پارادايم رشد و الگوي اصلي آن به تفكيك عنوان گرديد.
2- تبيين و ترسيم چارچوب توسعه پايدار: محيطها، ابعاد و اهداف – در نوشته ها. به طور كلي از توسعه پايدار به عنوان سيستم تلفيق كننده اهداف اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي تعريف شده است و به استناد همين تعريف براي آن سه دسته هدف و سه بعد اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي قايل شده اند كه از طريق اين سه بعد با سه محيط اجتماعي، اقتصادي و طبيعي (زيست محيطي يا اكولوژيكي) در ارتباط است. به استناد اين پژوهش تلفيق اين سه دسته هدف محتاج كاركرد سيستم سياسي، محيط سياسي و در نتيجه وجود يك دسته اهداف سياسي است؛ يعني الگوي مفهومي توسعه پايدار چهار دسته هدف، چهار بعد و چهار محيط دارد.
3- تعيين و تبيين پايداري: توانايي سيستم براي پايداري، به گونه اي اجتناب ناپذير وابسته به موفقيتي است كه سيستم در ارتباط با محيط كسب مي كند. اما لازمه ارتباط پايدار با محيط مستلزم توزيع منابع و مسووليت كار بين اجزاي سيستم به نحوي است كه عناصر دروني با قبول جايگاه و نقش خود همراه با عناصر ديگر براي تداوم كاركرد و پايداري سيستم در يك محيط متغير فعاليت كنند. در اين صورت پايداري به دو قسمت اصلي تقسيم مي شود: پايداري دروني و پايداري بيروني.
4- بسط معنايي توسعه پايدار: بر اساس اين پژوهش توسعه پايدار را مي توان "مديريت روابط سيستمهاي انساني و اكوسيستمها به منظور استفاده پايدار از منابع در جهت تامين رفاه حال و آينده انسانها و اكوسيستمها" تعريف كرد. براي چنين نظام مديريتي ضرورت دارد كه جوامع به تغيير و تقويت چهار موضوع مورد نياز بپردازند كه عبارت است از: ارزشهاي هدايت كننده روابط، دانش درك روابط، تكنولوژيهاي استفاده شده در روابط و نهادهاي مديريت اين روابط.
در نهايت دو شماي مفهومي ترسيم شد: توسعه پايدار از نظر رفاه انسان و اكوسيستم و توسعه پايدار از لحاظ فرايند تغيير.

 نسخه قابل چاپ