بانک مقالات رشته مدیریت

در حوزه بهبود و تعالي سازماني مدل تعالي EFQM را مي توان گذار از کثرت به وحدت در الگوها و رويکردهاي مختلف متکثر موجود ناميد. مهمترين کارکرد اين مدل انجام خودارزيابي و شناسايي زمينه هاي قابل بهبود در يک سازمان مي باشد. از آنجايي که سازمانها به ويژه آنهايي که از سطح بلوغ پايينتري در مديريت کيفيت جامع برخوردارند هنگام استفاده از اين مدل با انبوهي از زمينهاي قابل بهبود مواجه خواهند شد، همواره انتخاب مهمترين و کليدي ترين مساله ها که ارزش تخصيص منابع سازمان را داشته باشند چالش اصلي آنها مي باشد. بنابراين سازمانها ناگزير به غربال مساله هاي شناسايي شده براي يافتن مهمترين مساله هاي خود مي باشند. هدف اين مقاله معرفي يک الگوي غربالگري رياضي هفت مرحله اي است تا سازمانهاي صنعتي بتوانند به شيوه هاي نظام مند، مساله هاي مهمتر خود را انتخاب کنند. از آنجايي که فضاي تصميم گيري حاکم بر سازمانها عموما از نوع فازي است و معمولا داده ها در فرم مبهم سربسته مطرح مي شوند. لذا براي آنکه اين مدل با شرايط حاکم بر سازمانها تطبيق داشته باشد، الگوي پيشنهادي در فضاي تصميم گيري فازي طراحي شده است تا ضمن در نظر گرفتن زبان طبيعي محيط کسب و کار و استفاده از اطلاعات فازي موجود، بتوان تصميمات لازم را براي اولويت بندي زمينه هاي قابل بهبود اتخاذ کرد.

 نسخه قابل چاپ