بانک مقالات رشته مدیریت

«نظام نوآوري بخشي» كه يكي از سطوح سه گانه نظام نوآوري محسوب مي شود، شبكه اي از عوامل درگير در توليد، گسترش و بهره گيري از دانش جديد در بخش خاصي از اقتصاد است كه با محيط نهادي خود (مقررات، حقوق مالكيت، هنجارها و ديگر قوانين رسمي و غيررسمي) در تعامل است. براين اساس عناصر اصلي نظام هاي بخشي نوآوري عبارتند از: قلمرو دانش و فناوري، بازيگران و شبكه ها، و نهادها. هدف اين تحقيق بررسي نحوه تاثيرگذاري نهادها (اعم از نهادهاي رسمي و غيررسمي) بر كاركردهاي نوآوري (شامل راهبردهاي نوآوري، ايجاد ظرفيت نوآوري، تامين و تسهيل مالي، ايجاد زيرساخت ها، توسعه منابع انساني نوآور و ...) از طريق روابط دانشي در يكي از بخش هاي صنعتي كشور است. مدل مفهومي اوليه تحقيق پس از انجام مطالعه هاي اكتشافي و مصاحبه با تعدادي از خبرگان در بخش صنعتي مورد نظر، طراحي گرديد. سپس ابعاد و شاخص هاي مدل استخراج شدند و سوال هاي پرسشنامه بر اساس شاخص ها طراحي گرديدند. پرسشنامه بين 230 نفر از كارشناسان و پژوهشگران شاغل در زير مجموعه هاي بخش مورد نظر توزيع شد. با استفاده از تحليل يافته هاي پيمايش و مصاحبه نيمه ساختار يافته با تعدادي از مديران بخشي محققان به مدل نهايي روابط ميان نهادها، همكاري هاي دانشي و كاركردهاي نوآوري در جامعه مورد مطالعه دست يافتند. اين تحقيق مفهوم سازي جديدي را در حيطه نگرش بخشي به ادبيات نظام هاي نوآوري ارايه داده و گونه شناسي جديدي از نهادهاي موثر بر نظام نوآوري بخشي معرفي كرده است.

 نسخه قابل چاپ