بانک مقالات رشته مدیریت

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه ادراك از رفتار معلم با خودپنداره تحصيلي و عملكرد تحصيلي دانش آموزان دوره راهنمايي بود. روش پژوهش از نوع همبستگي است. جامعه آماري تمامي دانش آموزان دوره راهنمايي شهر شيراز بوده اند که با روش نمونه گيري خوشه اي مرحله اي از ميان نواحي چهارگانه شيراز، ناحيه 4 و از فهرست مدارس ناحيه 4، مشتمل بر 14700 دانش آموز و 85 كلاس، 6 مدرسه (3 مدرسه دخترانه و 3 مدرسه پسرانه) انتخاب شد. اين مدارس دربرگيرنده 8 كلاس دخترانه و 8 كلاس پسرانه (به تفكيك پايه، 6 كلاس سوم، 6 كلاس دوم و 4 كلاس اول) بود. در مجموع تعداد افراد نمونه 473 نفر بوده است. ابزار گردآوري داده ها در اين پژوهش پرسشنامه هاي ادراك از رفتار معلم، خودپنداره تحصيلي و عملكرد تحصيلي بوده است. براي تجزيه و تحليل داده ها در سطح آمار توصيفي از ميانگين و انحراف معيار و در سطح آمار استنباطي از ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چند متغيره و آزمونt  گروههاي مستقل استفاده شد. نتايج نشان داد که بين ادراك از رفتار معلم و خودپنداره تحصيلي و عملكرد تحصيلي به طور كلي و نيز به تفكيك جنسيت و پايه، در مجموع رابطه اي معنادار وجود داشت، اما در پايه هاي اول دختر و پسر و سوم دختر رابطه بين ادراك از رفتار معلم و خودپنداره تحصيلي معنادار نبود؛ افزون بر اين، در پايه اول دختر و پسر بين ادراك از رفتار معلم با عملكرد تحصيلي رابطه اي معني دار وجود نداشت و بين گرايش (به خود، خانواده، همسالان، مدرسه و معلم) و ادراک از رفتار معلم رابطه مثبت و معنادار بود؛ در حالي که بين ادراك از رفتار معلمان علوم و رياضي تفاوت معنادار نبود.

 نسخه قابل چاپ