بانک مقالات رشته مدیریت

تحقيق حاضر به بررسي رابطه سبکهاي يادگيري با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مقطع متوسطه در درس زبان انگليسي شهر شيراز پرداخته است. روش انجام پژوهش، توصيفي ازنوع پيمايشي و همبستگي مي باشد. جامعه آماري در اين پژوهش كليه دانش آموزان دختر و پسر پايه هاي اول، دوم و سوم دوره متوسطه شهر شيراز به تعـداد 27000 نفر که در سال تحـصـيلي 88-87 در مدارس اين شهر مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش را 392 نفر از دانش آموزان رشته هاي علوم انساني، علوم تجربي و رياضي و فيزيك پايه هاي اول، دوم و سوم دوره متوسطه ناحيه 2 شيراز بودند که به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي مرحله اي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه سبک يادگيري هاني و مامفورت و آزمون پيشرفت تحصيلي بود. و براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي، ميانگين و فراواني درصدي و از آمار استنباطي رگرسيون چند متغيره، تحليل واريانس يک راهه و آزمونt  مستقل استفاده شد يافته ها نشان داد که:
- بين سبکهاي يادگيري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان رابطه معنا داري وجود ندارد.
- بين سبکهاي يادگيري و رشته هاي مختلف تحصيلي، تفاوت معني دار آماري وجود دارد.
- تفاوت معناداري بين سبکهاي يادگيري دختران و پسران وجود ندارد.
- تفاوت معناداري در سبکهاي يادگيري (عمل گرا، انديشه گرا) پايه هاي دوم و سوم وجود ندارد. اما بين سبکهاي يادگيري فعاليت گرا و نظريه پرداز در پايه هاي تحصيلي دوم و سوم تفاوت وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ