بانک مقالات رشته مدیریت

صاحب نظران معتقدند انديشمنداني که مي خواهند نظريه پردازي کنند بايد از دو نوع دانش تخصصي برخوردار باشند، دانش نسبت به پديده اي که برآنند تا در مورد آن تئوري سازي کنند و دانش نسبت به روش شناسي هاي نظريه پردازي. کانون تمرکز اين مقاله مقايسه روش شناسي ها است. بر اين اساس چهار روش شناسي اصلي در نظريه پردازي در علم سازمان و مديريت، يعني روش شناسي دوبين، لين هام، ون دي وِن و کارلايل و کريستنسن مقايسه و رهنمودهاي در مورد نظريه پردازي ارايه خواهد شد. ضمن ارايه نقاط ضعف و قوت هر روش شناسي، پارادايم، نوع رويکرد، فرايند تئوري پردازي، رابطه پژوهشگر با کارگزار و معيار ارزيابي تئوري هر چهار روش شناسي با هم مقايسه مي شود. نتيجه گيري مي شود که اگر چه روش شناسي دوبين براي مبتديان نظريه پردازي فرآيند گام به گام دقيقي ارايه مي دهد ولي روش ون دي ون پيوند تنگاتنگ تري با عمل دارد، دو روش شناسي ديگر شباهت بيشتري با روش شناسي دوبين دارند. در عين هر چهار روش شناسي در حال حاضر مورد توجه تئوري پردازان قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ