پاسخ به:بانک مقالات رشته مدیریت
یک شنبه 3 اردیبهشت 1391 4:23 PM
| 4 : پژوهش هاي مديريت در ايران (مدرس علوم انساني) پاييز 1390; 15(3 (پياپي 72)):61-85. |
| مدلسازي روابط بين سازماني: بررسي تاثير عوامل رابطه اي روي شکل گيري ساختار مشارکتي |
| تيموري ابراهيم*,فشاركي مهدي,بازيار افشار |
| * گروه مهندسي صنايع، دانشکده مهندسي صنايع، دانشگاه علم و صنعت ايران، تهران، ايران |
|
روابط بين سازماني در سه بعد رابطه اي، ساختاري و نتايج قابل بررسي هستند. هدف اصلي اين پژوهش بررسي ارتباط عوامل رابطه اي با يکديگر و تاثير آنها روي چگونگي شکل گيري ساختار است. بر اين اساس، با تعريف متغيرهاي عملياتي مرتبط با متغيرهاي قدرت، ادراک خطرپذيري، کنترل، و اعتماد به عنوان متغيرهاي رابطه اي، تاثير اين متغيرها روي يکديگر و روي نحوه شکل گيري ساختار مشارکتي بررسي شده است. روابط متغيرها در قالب چند فرضيه و يک مدل با استفاده از يک نمونه شامل 112 مدير عالي مورد ارزيابي قرار گرفته اند. يافته هاي پژوهش نشان داد قدرت نامتوازن روي ظهور ادراک خطرپذيري رابطه اي تاثير مثبت دارد. ادراک خطرپذيري رابطه اي نيز يک پيش بيني کننده مثبت براي کنترل محافظت کننده و يک پيش بيني کننده منفي براي اعتماد به التزام طرف مقابل (التزام مبنا) مي باشد. از طرف ديگر، کنترل محافظت کننده يک پيش بيني کننده منفي براي ساختار مشارکتي است، در حالي که اعتماد التزام مبنا يک پيش بيني کننده مثبت براي اين گونه از ساختارها است. |
| كليد واژه: روابط بين سازماني، عوامل رابطه اي، ساختار مشارکتي، مدل يابي معادلات ساختاري |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
