بانک مقالات رشته مدیریت

سازمان ها براي بهبود جايگاه رقابتي خود، مجبور هستند براي نگهداشت دانش موجود و نيز يادگيري دانش هاي نوين مديريت دانش را به کار گيرند. تلاش سازمان در زمينه مديريت دانش به دو بخش قابل تفکيک است: نخست، سازمان بايد به آنچنان توانمندي دست پيدا نمايد تا بتواند دانش نوين را بياموزد که اين بخش را يادگيري سازماني گويند. دوم، سازمان بايد بتواند در برخي از موقعيت ها، دانش سازماني خود را آگاهانه کنار بگذارد و دانش جديدي را جايگزين نمايد که اين بخش نيز فراموشي سازماني ناميده مي شود. اين پژوهش با هدف شناسايي ميزان فراموشي سازماني انجام شده است. در اين مقاله پس از بررسي مفهوم و ابعاد فراموشي سازماني در ادبيات نظري، سه بعد فراموشي (نوع فراموشي، پيامد فراموشي و روش فراموشي) شناسايي شد و رابطه اين سه بعد در سه فرضيه مورد آزمون قرار گرفت. براي سنجش اين ابعاد از پرسشنامه اي 25 سئوالي که توسط نگارند گان تهيه شده است، استفاده گرديد. جامعه مورد بررسي در اين پژوهش تعدادي از سازمان هاي دولتي و خصوصي است. روش نمونه گيري در اين مطالعه، تصادفي بوده است. براي سنجش اندازه گيري ابعاد فراموشي سازماني از روش مدل سازي معادلات ساختاري و براي سنجش فرضيه هاي پژوهش از آزمون معناداري ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهند پرسش هاي پرسشنامه به نحو مناسبي ابعاد سه گانه فراموشي سازماني را اندازه گيري مي کنند. همچنين نتايج بيانگر آن است که فرضيه هاي پژوهش (رابطه بين نوع دانش فراموش شده، روش فراموشي و پيامدهاي فراموشي) مورد تاييد قرار گرفته اند.

 نسخه قابل چاپ