شعر مازندرانی همراه با معانی

ته سوال گره ره چتی ونه وا هاکنم                         ته تش هایته دله ره دواره بچا هاکنم

تل تله کمبه توه گرمه بهونه همیتی                        چه چی شیرک هادم و دله ره بستا هاکنم

هنیشه خنده ته لو ریک هچی بوره اور                    لس لسک خوامبه تره شه دل کش جا هاکنم

خنده جه پل بزنم آفتاب دیم دکفه گال                     هنیشم ته سایه کل تره تماشا هاکنم

اگه چه تله موه روزه ره شو کمبه ددار                     خد ره خوامبه فقط ته پلی پیدا هاکنم

اسا که سو ندنی خامیره ته لمپای سو                  خاشه د تا چش ره توسه لمپا هاکنم

 اخم تو را چگونه باز کنم؟ چگونه دل شعله ورت را سرد نمایم؟

برای تو بهانه می گیرم و گریه می کنم؟ نمی دانم برای آرامش دل چه وعدهای بدهم؟

خنده با تئ همراه باشد و غصه از تو دور کم کم تو را در دل جای می دهم.

با خنده پل می زنم تا صورت آفتاب گونه ات گل اندازد کنار سایه ات به تماشای تو می نشینم.