بانک مقالات رشته تربیت بدنی

مقدمه: مرگ و مير ناشي از بيماري هاي قلبي - عروقي در بيماران آرتريت روماتوئيد در مقايسه با ديگر اقشار جامعه شايع تر است. ممکن است دارو درماني و کم تحرکي اين بيماران نقش مهمي در بروز اين بيماري ها داشته باشد. هايپرليپيدمي، فاکتور اصلي خطرساز قلبي - عروقي است و خطرات بالقوه بيماري هاي قلبي - عروقي را مي توان با اندازه گيري نيمرخ ليپيدي پيش بيني کرد. بنابراين، هدف اين تحقيق، بررسي آثار 8 هفته تمرين هوازي بر نيمرخ ليپيدي بيماران آرتريت روماتوئيد بود.
روش شناسي: در تحقيقي نيمه تجربي، 23 داوطلب زن مبتلا به بيماري آرتريت روماتوئيد (ميانگين سن7.73 ±51.96 سال، ميانگين وزن 10.00±72.37 کيلوگرم و ميانگين شاخص توده بدني 2.95±28.46 کيلوگرم بر مترمربع) که بيش از 3 سال از شروع بيماري آن ها مي گذشت و داروهاي يکساني مصرف مي کردند (متوتروکسات و پردنيزولون) به طور هدفمند به عنوان آزمودني انتخاب شده و سپس به صورت تصادفي به دو گروه کنترل (12 نفر) و تجربي (11 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي، هفته اي 3 جلسه در برنامه تمرين هوازي 8 هفته اي بر روي دوچرخه ثابت، با شدت 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب ذخيره، شرکت کردند. پيش و پس از 8 هفته تمرين هوازي، نمونه خون آزمودني ها گرفته شد. براي بررسي تفاوت هاي درون گروهي از آزمون t همبسته و براي تعيين تفاوت هاي بين گروهي از آزمون t مستقل استفاده گرديد.
يافته ها :پس از 8 هفته تمرين هوازي، سطوح TG، TC، LDL-C، TC/HDL-C، LDL-C/HDL-C و BMI در گروه تجربي به طور معني داري کاهش و HDL-C آن ها افزايش يافت (P<0.01). در بررسي تفاوت هاي درون گروهي در گروه کنترل،TC ،TG  و LDL-C افزايش معني دار (P<0.05), TC/HDL-C و LDL-C/HDL-C افزايش معني دار (P<0.001) و HDL-C کاهش معني دار داشت (P<0.05)، اما تغييرات BMI معني دار نبود.
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي تحقيق حاضر مي توان نتيجه گرفت که تمرين هوازي با بهبود نيمرخ ليپيدي ممکن است در پيش گيري و کاهش بروز بيماري هاي قلبي - عروقي در بيماران آرتريت روماتوئيد نقش موثري داشته باشد. با شرکت در تمرين هوازي مي توان عوارض جانبي دارو درماني و کم تحرکي بر نيمرخ ليپيدي را خنثي کرد. علاوه بر اين، معلوم شد که بيماران آرتريت روماتوئيد نيز مانند ساير افراد جامعه مي توانند با اجراي تمرين هوازي، سلامت قلبي - عروقي خود را بهبود بخشند.