بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف اين تحقيق، بررسي جاذبه هاي طبيعي موثر بر توسعه گردشگري ورزشي کشور از ديدگاه کارشناسان ورزشي و کارشناسان بخش گردشگري کشور بود. جامعه آماري تحقيق عبارتند از: .1کارشناسان بخش گردشگري سازمان گردشگري و ميراث فرهنگي شاغل در تهران (37 نفر)، .2 کارشناسان آژانس هاي مسافرتي فعال در زمينه تورگرداني (60 نفر)، .3 کارشناسان ورزشي فدراسيون هاي کوهنوردي، قايقراني، شنا، سوارکاري، دوچرخه سواري، تيراندازي، دو و ميداني، ورزش هاي همگاني، اسکي و گلف (30 نفر). پس از طراحي پرسشنامه و توزيع آن، 112 پرسشنامه تکميل شد. براي تجزيه و تحليل يافته ها از روش تحليل عامل استفاده شد و اين نتايج به دست آمد: در مجموع ديدگاه سه گروه کارشناسان درباره جاذبه هاي طبيعي ورزشي موثر بر توسعه گردشگري ورزشي نشان داد که «جاذبه هاي مربوط به دامنه نوردي و طبيعت گردي»، بار عاملي 0.79، «جاذبه هاي مربوط به ورزش هاي ساحلي، آبي و تابستاني» با بار عاملي 0.78، «جاذبه هاي مربوط به بيابانگردي و کويرنوردي» با بار عاملي 0.75 و «جاذبه هاي مربوط به شکار و صيد» با بار عاملي 0.75، بيشترين اهميت را در توسعه گردشگري ورزشي کشور دارند. يافته هاي اين تحقيق نشان داد، در ايران جاذبه هايي که کمتر تحت تاثير پديده فصلي بودن قرار مي گيرند و در نتيجه فصل گردشگري طولاني تري دارند و فعاليت هاي متنوع تري نيز در آنها انجام مي گيرد، اهميت بيشتري در توسعه گردشگري ورزشي کشور دارند.

 نسخه قابل چاپ