بانک مقالات رشته تربیت بدنی

برتري برگشت به حالت اوليه با فعاليت هاي تداومي ملايم (continuous) در مقابل برگشت به حالت اوليه غيرفعال به خوبي مشخص شده اما زمان اين گونه برگشت به حالت اوليه طولاني است (60 – 20 دقيقه) و شدت آن نيز قابل کنترل نيست. از طرفي بعد از اغلب فعاليت هاي ورزشي کوتاه مدت، به برگشت به حالت اوليه کوتاه مدت نياز است تا ورزشکار به سرعت به حالت طبيعي برگردد و اجراي مطلوب تري داشته باشد. اين نوع برگشت به حالت اوليه، به طور کامل از نظر مدت، شدت و نوع فعاليت شناخته نشده است. هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير برگشت به حالت اوليه کوتاه مدت (3 دقيقه) در تکرار فعاليت هاي صخره نوردي بر روي غلظت لاکتات CPK،LDH  خون صخره نوردان نخبه مرد است. به اين منظور 10 صخره نورد مرد نخبه (با ميانگين سني 24±2.92 سال، وزن 60±6.19 کيلوگرم، قد 173±5.73 سانتيمتر و19±2.98 BMI ) به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شرکت کردند. در اين مطالعه، صخره نوردران به صورت جابه جايي يا Cross over به فاصله 5 روز در دو آزمايش شامل چهار مرحله 2 دقيقه اي فعاليت صخره نوردي با 3 دقيقه برگشت به حالت اوليه غيرفعال بعد از هر فعاليت در آزمايش اول و 3 دقيقه برگشت به حالت اوليه فعال بعد از هر فعاليت در آزمايش دوم شرکت کردند. هنگام برگشت به حالت اوليه فعال، آزمودني با شدت 45VO2max درصد بر روي تردميل مي دويد. قبل از هر صعود 2 دقيقه براي نمونه گيري خون از آزمودني ها در نظر گرفته شد. براي اندازه گيري لاکتات نمونه خوني از موير گ هاي لاله گوش و براي LDH و CPK خون، نمونه خوني از وريد ساعد در هر دوره گرفته شد. نمونه گيري خون قبل از صعود اول و بلافاصله بعد از هر دوره برگشت به حالت اوليه انجام گرفت. نتايج نشان داد بين برگشت به حالت اوليه فعال و غيرفعال در مقدار لاکتات و LDH (P<0.005) و CPK (P<0.039) اختلاف معني داري وجود دارد. بنابراين بعد از هر دوره برگشت به حالت اوليه فعال، صخره نوردان صعود بعدي را با مقدار لاکتات،LDH  و CPK کم تري نسبت به برگشت به حالت اوليه غيرفعال شروع کردند.

 نسخه قابل چاپ