بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از تحقيق حاضر، بررسي پاسخ درازمدت حجم ها و ظرفيت هاي ريوي به غلظت هاي سرمي کورتيزول در کشتي گيران جوان بود. در اين پژوهش، 24 کشتي گير آماتور جوان و داوطلب سالم با ميانگين سن 23.9±0.8 سال، قد 180.64±5.7، وزن 76.3±7.3 کيلوگرم و شاخص توده بدني 23.4±8.5 شرکت داشتند. آزمودني هاي تحقيق، تمرينات خاص کشتي را به شکل فزاينده و تا شدت 85 درصد حداکثر ضربان قلب تمرين، 3 جلسه در هفته و به مدت 12 هفته انجام دادند. از کشتي گيران جوان در وضعيت پايه، 6 هفته اول تمرينات تا شدت 75 درصد ضربان قلب تمرين، 6 هفته دوم تمرينات تا شدت 85 درصد ضربان قلب تمرين و هفته اول بازگشت به حالت اوليه آزمون هاي ريوي به عمل آمد. نمونه هاي خون جمع آوري و غلظت هاي کورتيزول سرم آنها با روش ELISA اندازه گيري شد. نتايج نشان داد که تغييرات کورتيزول سرم، متغيرهاي عملکرد ريوي FEV1 (P=0.001، مراحل اول و دوم تمرينات)، FVC (P=0.001، مراحل اول و دوم تمرينات)، FIV1 (P=0.001، مرحله دوم تمرينات)،VC  (P=0.037، مراحل اول و دوم تمرينات)، و TV/TI (P=0.0001، مرحله دوم تمرينات) را طي تمرينات شديد کشتي به طور معني داري تحت تاثير قرارداد، به طوري که به ازاي تغيير هر واحد از سطح کورتيزول، اين متغيرهاي ريوي به طور معني داري تغيير يافتند. در مجموع، نتايج تحقيق نشان مي دهد که متعاقب 12 هفته تمرينات شديد کشتي، برخي از حجم ها و ظرفيت هاي تنفسي کشتي گيران جوان تحت تاثير تغييرات غلظت کورتيزول سرم، تغيير مي يابند. و اين نوع يافته ها تاکنون گزارش نشده است.

 نسخه قابل چاپ