بانک مقالات رشته تربیت بدنی

در ورزش دست در مقايسه با ورزش پا در پاسخ به نوع و شدت تمرينات، تفاوت هاي فيزيولوژيك وجود دارد. هدف از تحقيق حاضر، بررسي و مقايسه پاسخ هاي لاكتات خون، ضربان قلب، فشار خون و هم چنين بررسي ارتباط اين شاخص ها با زمان خستگي در ورزش فزاينده دست و ورزش فزاينده پا بود. به اين منظور 8 كاراته كار جوان با ميانگين سني 21.2±18.9 سال در تحقيق شركت كردند. آزمودني هاي تحقيق، دو آزمون ورزشي فزاينده را روي دوچرخه كارسنج دستي و دوچرخه كارسنج پايي پيشرفته مونارك (مدل 838E)، با فاصله استراحت يك هفته اي اجرا كردند. شاخص هاي قلبي و عروقي (ضربان قلب بيشينه و فشار خون) و زمان خستگي بي درنگ پس از پايان هر آزمون اندازه گيري و ثبت شد. هم چنين نمونه هاي خوني پس از پايان آزمون هاي ورزشي دست و پا جمع آوري و غلظت هاي لاكتات خون (ميلي گرم / دسي ليتر) با استفاده از روش آنزيمي Enzymatic lactate reagrent اندازه گيري شد. يافته هاي تحقيق اختلاف معني داري در مقادير لاكتات خون و فشار خون، بين آزمون هاي ورزشي دست و پا نشان نداد (به ترتيبp=0.22  و p=0.15)، اما حداكثر ضربان قلب به طور معني داري در آزمون پا بيش تر از آزمون دست بود (p=0.02). هم چنين ارتباط بين مقادير لاكتات خون، بيشينه ضربان قلب، فشار خون سيستول با زمان خستگي براي آزمون دست به ترتيب r=0.88، r=0.68، r=0.76 و براي آزمون پا r=0.71، r=0.57، r=0.49 به دست آمد. در مجموع، نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه بين ورزش فزاينده دست و ورزش فزاينده پا، اختلاف معني داري در مقادير لاكتات خون و فشار خون سيستول وجود ندارد اما مقادير بيشينه ضربان قلب بين اين دو به طور معني داري متفاوت است. بنابراين در تدوين برنامه هاي ورزشي با ارزيابي عملكرد ورزشكاران بر مبناي ضربان قلب بايد اين معيار به طور جداگانه براي ورزش هاي دستي و پايي در نظر گرفته شود.

 نسخه قابل چاپ