بانک مقالات رشته تربیت بدنی

نتايج پژوهش هاي مختلف درباره اثر تداخلي تمرينات تركيبي بر قدرت و توان هوازي بيشينه (VO_2max) متفاوت است. هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير شش هفته تمرينات تركيبي بر قدرت بيشينه و VO_2max مردان غيرورزشكار بود. به اين منظور 34 دانشجوي غيرفعال و سالم (با ميانگين سن 1.18±22 سال، قد 6.48±173.54 سانتيمتر و وزن 8.50±65.01 كيلوگرم) داوطلبانه در تحقيق شركت كردند و به صورت تصادفي در يكي از چهار گروه استقامتي (n=10)، قدرتي (n=8)، تركيبي (n=8) و كنترل (n=8) قرار گرفتند.گروه استقامتي، برنامه تمرين استقامتي اينتروال بومپا (3 روز در هفته، 12.5-25 دقيقه، 50-70 درصد HRR) را به مدت شش هفته انجام دادند. گروه قدرتي، برنامه تمريني قدرتي (3 روز در هفته، 3 ست / 6 حركت، 1RM% 70-85) و گروه تركيبي نيز از تمرينات استقامتي و قدرتي (تمرين استقامتي قبل از ظهر و تمرين قدرتي بعد از ظهر) را اجرا كردند. گروه كنترل در هيچ برنامه تمريني شركت نكردند. كليه آزمودني ها قبل و بعد از برنامه تمريني آزمون هاي ارزيابي قدرت (حركت ليفت با دستگاه) و VO_2max (آزمون بروس) را انجام دادند. نتايج تحقيق حاضر با تي وابسته نشان داد، اجراي تمرينات تركيبي به افزايش معني دار قدرت (P=0.00) و (P=0.00) VO_2max آزمودني ها منجر شد. به علاوه، با استفاده از آزمون آناليز واريانس يكطرفه بين توسعه VO_2max در دو گروه استقامتي (18%) و تركيبي (16%)، اختلاف معني داري مشاهده نشد (P=0.95). بين مقدار افزايش قدرت بيشينه در گروه قدرتي (39%) و تركيبي (31%) به لحاظ آماري اختلاف معني داري مشاهده نشد(P=0.31) . نتيجه اين كه اجراي تمرينات تركيبي هيچ اثر تداخلي در افزايش قدرت و توان هوازي بيشينه نسبت به گروه هاي قدرتي و استقامتي نداشت.

 نسخه قابل چاپ