بانک مقالات رشته تربیت بدنی

کمردرد به عنوان يک مشکل فراگير تمامي افراد اعم از ورزشکار و غيرورزشکار را مبتلا ساخته و علاوه بر رنج هزينه اقتصادي بالايي را نيز بهمراه دارد. 80% از افراد حداقل يک بار در زندگي خود به کمردرد مبتلا مي شوند. از اين ميان 15% به طور دايم ناتوان مي شوند و 60% نيز ظرف يک سال متوالي مجددا به دردهاي طولاني مدت مبتلا مي شوند. لذا شناخت و درمان ناهنجاري عملکردي و رفع عواملي که ممکن است به ابتلا مجدد منجر شوند ضروري است. در اين تحقيق وضعيت نيروي عضلات تنه قبل و بعد از درمان بمنظور شناسايي يک عامل هشدار دهنده در بروز کمردرد مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 17نفر از مبتلايان به کمردرد مزمن و 20 نفر از افراد سالم در گروه سني مشابه مورد مطالعه قرار گرفته سپس بيماران 12 جلسه تحت ورزش درماني قرار گرفتند. قبل و بعد از درمان متغيرهاي دردکمر، نيروي ايزومتريک فلکسورها و اکستنسورهاي تنه در حالت هاي ايستاده، نيمه خميده و کاملا خميده در هر دو گروه اندازه گيري و با استفاده از MANOVA مقايسه شدند.
نتايج: در بيماران نيروي ايزومتريک فلکسورها تا 50% و نيروي ايزومتريک اکستنسورها تا 80% آسيب ديده بودند (P<0.01). در افراد طبيعي نيروي ايزومتريک اکستنسورها در وضعيت هاي الگوي خاصي داشت و حداکثر نيرو مربوط به حالت نيمه خميده بود. پس از درمان، کمردرد بيماران بهبود يافته و نيروي ايزومتريک فلکسورها در هر سه حالت تنه به وضع طبيعي بازگشت.
اما، هنوز نيروي ايزومتريک اکستنسورها در دو وضعيت ايستاده و کاملا خميده 65% و نيز در وضعيت نيمه خميده 45% با الگوي افراد سالم فاصله داشت (P<0.05). عليرغم بهبودي درد بيماران عملکرد عضلات تنه ايشان اصلاح نشده بود و کماکان شباهت و به وضعيت قبل از درمان داشت. اين الگوي غيرطبيعي در بيماران مي تواند بعنوان يک عامل هشدار دهنده براي احتمال بروز مجدد کمردرد محسوب شود.

 نسخه قابل چاپ