بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه نگرش افراد معلول ورزشکار و غير ورزشکار نسبت به خود از بعد اجتماعي مي باشد. ده درصد از افراد معلول جامعه را قشر معلول تشکيل داده و بحث اجتماعي شدن اين افراد از مباحث روز سازمان بهداشت (w.H.O) مي باشد. لذا نظر به اينکه افراد معلول به عنوان عضوي از جامعه، حقوقي برابر با ساير افراد جامعه دارند، به اجراي اين تحقيق همت گمارده شد.
در اين پژوهش 242 نفر افراد معلول جسمي – حرکتي به عنوان نمونه انتخاب و در قالب دو گروه ورزشکار و غير ورزشکار با هم مقايسه شدند. ابزار اندازه گيري پرسشنامه اي مشتمل بر 49 سوال بسته خود ساخته بود که پس از تعيين روايي محتوايي و پايايي آن (82درصد) مورد استفاده قرار گرفت و نتايج با نرم افزار SPSS. Ver9 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بخشي از يافته هاي تحقيق به شرح زير مي باشد:
بين نگرش افراد معلول ورزشکار و غير ورزشکار نسبت به خود با سن، طول مدت معلوليت، رابطه معني دار بدست نيامد.
بين نگرش افراد معلول ورزشکار و غير ورزشکار نسبت به خود با تحصيلات، وضعيت تاهل، وضعيت شغل، نوع معلوليت، علت معلوليت، تفاوت معني دار وجود نداشت.
بين نگرش افراد معلول ورزشکار تيمي و انفرادي نسبت به خود از بعد اجتماعي تفاوت معني دار وجود نداشت.
بين نگرش افراد معلول ورزشکار و غير ورزشکار نسبت به خود از بعد اجتماعي رابطه معني دار بدست نيامد.
نتايج يافته ها در هيچ يک از فرضيه هاي معني دار نبوده ليکن مقايسه ميانگين بدست آمده در دو گروه نشان داد که ورزش مي تواند، در نگرش افراد موثر باشد. بنابراين توصيه مي شود در تشويق و ترغيب پرداختن افراد معلول به ورزش از هيچ کوششي فروگذار نگردد.