پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی
چهارشنبه 13 اردیبهشت 1391 7:36 PM
5 : علوم حركتي و ورزش زمستان 1383; 2(4):61-76. |
مقايسه اثر تمرين جسماني و تصويرسازي ذهني تصادفي و قالبي بر عملكرد و يادگيري تكليف رديابي |
سهرابي مهدي,فرخي احمد,بهرام عباس,ارقامي ناصررضا |
پژوهش حاضر به منظور مقايسه اثر تمرين جسماني و تصويرسازي ذهني تصادفي و قالبي بر عملكرد و يادگيري تكليف رديابي بر روي 108 دانشجوي دانشگاه فردوسي مشهد در قالب 9 گروه 12 نفري، ميانگين سني نمونه (1.51±21.69) و ميانگين نمره قابليت تصويرسازي ذهني (2.99±51.26) انجام شد. گروه هاي نه گانه به انجام تمرين جسماني و تصويرسازي ذهني به دو شيوه تصادفي و قالبي به مدت 10 جلسه پرداختند. نتايج اين تحقیق نشان داد كه بين عملكرد گروه هاي تصويرسازي ذهني قالبي و تصادفي با گروه هاي تمرين جسماني تصادفي و قالبي در مرحله فراگيري تفاوت معني داري وجود دارد، طوري كه گروه هاي تمرين جسماني عملكرد بهتري داشتند. ولي تفاوت بين گروه هاي جسماني و گروه هاي تلفيقي معني دار نبود. يعني نوع تركيب و ترتيب تمرين جسماني و تصادفي اهميتي ندارد. در حالي كه در مرحله يادداري گروه هاي تصويرسازي ذهني تصادفي و قالبي در مقايسه با گروه هاي تمرين جسماني صرف و گروه هاي تلفيقي عملكرد بهتري داشتند كه البته اين برتري در سرعت های پايين به نفع گروه تصویرسازي ذهني تصادفي بود. بنابراين با فرضيه بازسازي طرح عمل لي و مگيل در خصوص عدم اثر تداخل زمينه اي با تغيير پارامتر برنامه حركتي تعميم يافته در تضاد است. از طرفي در مورد تصويرسازي ذهني با نظريه اطلاعات زيستي پيتر لانگ (1984) همخواني دارد، يعني تصويرسازي ذهني يك تكليف حركتي در يك سرعت خاص منجر به تداخل سرعت با عمل حركتي اجرا شده بعدي خواهد شد. از حيث اثر تداخل زمينه اي با نظريه بازداري پس گستر ديويز (1988) همخواني دارد. |
كليد واژه: |
نسخه قابل چاپ |