بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير دو روش تمرين كششي ايستا و P.N.F بر دو شاخص مهم آمادگي جسماني يعني دامنه كشش و قدرت عضله همسترينگ مردان غير ورزشكار است. بدين منظور 22 نفر از مردان غير ورزشكار كه به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند در دو گروه 11 نفري مورد مطالعه قرار گرفتند.

گروه اول به مدت 8 هفته به اجراي برنامه تمرين كششي ايستا و گروه دوم در همين زمان به اجراي برنامه تمرين كششي P.N.F با استفاده از شيوه C-R پرداختند. در ابتدا و انتهاي مدت زمان تمرين، پيش آزمون و پس آزمون از نمونه ها به عمل آمد، كه نتايج با استفاده از آزمون (تي - t) براي گروههاي همبسته و آزمون (تي - t) براي گروههاي مستقل و با بهره گيري از برنامه كامپيوتري SPSS مورد مقايسه قرار گرفت.

آزمون فرضيه هاي تحقيق نشان داد كه يك دوره تمرين 8 هفته اي كشش ايستا به طور معني داري سبب افزايش دامنه كشش و نيز قدرت عضله همسترينگ مردان غير ورزشكار مي گردد. همچنين يك دوره تمرين 8 هفته اي كشش P.N.F با استفاده از شيوه C-R موجب افزايش دامنه كشش و نيز قدرت عضله همسترينگ مردان غير ورزشكار مي شود كه اين افزايش از نظر آماري معني دار است، بر اساس يافته هاي تحقيق معلوم شد كه يك دوره تمرين 8 هفته اي کشش F.P.N با استفاده از شيوه C-R در مقايسه با يك دوره تمرين 8 هفته اي كشش ايستا موجب افزايش دامنه كشش عضله همسترينگ مردان غير ورزشكار نمي شود. اگرچه يك دوره تمرين 8 هفته اي كشش P.N.F با استفاده از شيوه C-R در مقايسه با دوره تمرين 8 هفته اي كشش ايستا به طور معني داري سبب افزايش قدرت عضله همسترينگ مردان غير ورزشكار مي گردد.

 نسخه قابل چاپ