بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از انجام اين پژوهش بررسي تاثير روش هاي مختلف برآورد خطا و فراواني كاهش يافته بازخورد افزوده بر قابليت كشف خطا، عملكرد و يادگيري تكليف هماهنگي دودستي بوده است. در اين پژوهش 70 آزمودني (35 پسر و 35 دختر( در قالب 7 گروه به طور داوطلبانه شركت كرده بودند و تكليف حركت اهرم هاي لغزنده را با مرحله بندي نسبي صفر درجه )هم فاز( انجام دادند. آزمودني ها بايد براي برخورد به يك توپ متحرك، نشانگري را در صفحه نمايش رايانه در مدت زمان هدف 3000 هزارم ثانيه حركت مي دادند. در اين آزمايش آزمودني ها بر حسب روش برآورد خطا )الگو، زمان، تركيبي( و فراواني بازخورد افزوده 20)% و (%100 به 7 گروه آزمايشي تقيسم شدند. نتايج اين آزمايش نشان داد كه بين گروه هاي برآورد خطا و بين گروه هاي بازخورد افزوده در مورد دقت تخمين خطا در مرحله اكتساب تفاوت معني داري وجود نداشت. گروه برآورد خطاي الگو و تركيبي در مورد عملكرد زمان حركت بهتر از ساير گروه ها بودند. در مرحله يادداري هر سه گروه برآورد خطا در مورد يادگيري الگو و زمان حركت نسبت به گروه كنترل بهتر بودند و در نهايت اين كه گروه هاي برآورد خطاي الگو 100% و برآورد خطاي زمان 100% در مورد زمان حركت، يادگيري بهتري نسبت به ساير گروه ها داشتند. در نتيجه، برآورد ذهني خطا از هر نوعي كه باشد به عنوان يك متغير مهم در آمادگي براي پاسخ بعدي و همچنين طراحي فرضيه پاسخ، مي تواند به همراه فراواني افزايش يافته بازخورد افزوده (%100) موجب آزمون فرضيه پاسخ بيشتر و در نهايت يادگيري بيشتري گردد؛ همچنين معطوف شدن بر ويژگي هاي حركت قبل از فراهم شدن بازخورد افزوده منجر به استفاده بهتر از بازخورد افزوده، بهبود مهارت و قابليت كشف خطا حداقل براي تكاليفي كه وضعيت هاي مشابه با تكليف پژوهش حاضر را دارند مي گردد.

 نسخه قابل چاپ