بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف پژوهش حاض تعيين رابطه بين ميزان فعاليت بدني، عوامل آمادگي جسماني و تركيب بدني با و ضعيت اجتماعي- اقتصادي (SES) دانش آموزان دختر 17-15 سال تهران بود. اين مطالعه روي 119 نمونه تصادفي ??) دانش آموز از منطقه يك به عنوان منطقه برخوردار و 67 دانش آموز از منطقه شانزده به عنوان منطقه غير برخوردار( انجام شد. ابزارهاي مورد استفاده براي جمع آوري اطلاعات شامل پرسش نامه فعاليت بدني يك، پرسش نامه وضعيت اجتماعي اقتصادي، آزمون هاي ويژه ارزيابي عوامل آمادگي جسماني شامل حداكثر اكسيژن مصرفي (??متر شاتل ران(، استفاده عضلاني )دراز و نشست(، انعطاف پذيري )خمش به جلو(، توان انفجاري )پرش عمودي(، چابكي )دو 9×4 متر( و قدرت نسبي پاها )نيروسنج پا( و آزمون هاي ويژه ارزيابي تركيب بدني شامل اندازه دور كمر (WC)، درصد چربي بدن و نسبت دور كمر به باسن (WHR) بود. از آزمون هاي ضريب همبستگي متعارف، پيرسون و رگرسيون چند متغيره براي ارزيابي ارتباط بين متغيرها استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد بين (SES)، خانواده و آمادگي جسماني ارتباط مثبت و معني داري وجود داشت. بين (SES)، خانواده و عوامل پيكرسنجي ارتباط معني داري مشاهده نشد. همچنين بين SES و ميزان فعاليت بدني ارتباط معني داري مشاهده نشد، ولي بين سرمايه اقتصادي با ميزان فعاليت بدني ارتباط معكوس معني داري وجود داشت.
يافته هاي اين مطالعه نشان دهنده تاثير وضعيت اجتماعي- اقتصادي بر شاخص هاي آمادگي جسماني توجوانان است. با افزايش پايگاه اجتماعي اقتصادي خانواده، شاخص هاي آمادگي جسماني نوجوانان نيز افزايش مي يابد.

 نسخه قابل چاپ