بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف تحقيق حاضر بررسي ارتباط بين فلسفه آموزشي و سبك رهبري مديران با جو سازماني در دانشكده ها و گروه هاي تربيت بدني دانشگاه هاي دولتي ايران بوده است. در اين تحقيق 63 مدير و 185 عضو هيات علمي شركت داشتند. ابزار اندازه گيري اين تحقيق شامل پرسشنامه پيش فرض هاي فلسفي وايلز و باندي (PPA) كه توسط مديران تكميل شده، پرسشنامه هاي جو سازماني ساسمن و ديپ (OCQ) و سبك رهبري از ديدگاه ديگران هرشي و بلانچارد كه توسط اعضا هيات علمي تكميل گرديده است. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل يافته ها نشان مي دهد كه فلسفه آموزشي غالب در 22 گروه و دانشكده تربيت بدني فلسفه تجربه گرايي (33.6±3.51) و پايين ترين نمره به فلسفه آرمان گرايي (26.9±3.93) مربوط مي شود. سبك رهبري غالب در 13 دانشكده و گروه تربيت بدني سبك رهبري استدلالي (4.5±2.16) است. سبك هاي دستوري (2.9±2.36) و مشاركتي (2.8±2.14) به ترتيب بعد از سبک استدلالي بالاترين نمره ها را داشتند و نهايتا سبک تفويضي (1.7±2.69) كمترين نمره را داشت. ميانگين نمره جو سازماني در دانشكده ها و گروه هاي تربيت بدني برابر با 43.2±11.47 (جو متوسط) بود. بالاترين نمره جو به گروه اردبيل (55.4 از 80) (جو نسبتا باز) و پايين ترين نمره به دانشكده تربيت بدني الزهرا (30.5 از 80) (جو بسته) مربوط است. همچنين بين فلسفه هاي آموزشي و جو سازماني و زير مجموعه هاي آن ارتباط معني دار در حد p<0.05 مشاهده نگرديد. بين سبك رهبري مشاركتي و جو سازماني و بعد وضوح و روشني نقش ارتباط معني دار در حد p<0.01 مشاهده شد. همچنين رابطه معني داري بين سبك مشاركتي با ابعاد رضايت از پاداش، وضوح، روشني هدف و اثر بخشي رويه ها در حد p<0.05 مشاهده گرديد. بين فلسفه هاي آموزشي و سبك هاي رهبري مديران ارتباط معني دار در حد p<0.05 مشاهده نگرديد.

 نسخه قابل چاپ