بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از انجام اين تحقيق، مقايسه کينماتيکي مرکز ثقل بدن در حين اجراي شوت جفت موفق و ناموفق بسکتبال در دو مسافت الف (4.25 متر، خط پرتاب آزاد، 2 امتيازي) و مسافت ب (6.25 متر، خط پرتاب 3 امتيازي) بود. 6 نفر از بهترين شوتيست هاي مرد حاضر در سوپر ليگ بسکتبال باشگاههاي کشور با ميانگين سني (23.33±3.04 سال)، قد (189.67±2.21 سانتي متر)، وزن (84±5.58 کيلوگرم)، سابقه بازي (10±2.5 سال) که همگي راست دست بودند، در دو پست گارد راس و فوروارد بازي مي کردند و سابقه عضويت در تيمهاي ملي را نيز دارا بودند، در اين تحقيق شرکت نمودند. پس از تكميل فرم رضايتنامه توسط بازيكنان، با نصب ماركر بر روي نقطه 57% بدن از شوت جفت موفق و ناموفق در دو مسافت 4.25 متر (خط پرتاب آزاد) و 6.25 متر (خط پرتاب 3 امتيازي) با استفاده از دو دوربين كداك  فيلمبرداري گرديد. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزارتري دي اس مکس 8، تجزيه و تحليل شد. مقايسه ميانگين پارامترهاي کينماتيکي مرکز جرم بدن در دو شوت جفت موفق و ناموفق با استفاده از نرم افزار spss و به کار گيري روش آماري ويلکاکسون (P<0.05) انجام شد. ميانگين ارتفاع ماکزيمم مرکز جرم در شوت موفق 4.25 متري (s₄) 10 سانتي متر بيشتر از شوت ناموفق (f₄) و در شوت موفق 6.25 متري (s₆) 3 سانتي متر بيشتر از شوت ناموفق(f₆)  بود. در (f₄) و (s₄) رهايي توپ در 0.07 ثانيه پس از اوج پرش، در (f₆) 0.02 ثانيه قبل از اوج پرش، در حالي که در (s₆) رهايي همزمان با اوج پرش اتفاق افتاد. مدت زمان در هوا بودن براي شوت 3 امتيازي بيشتر از شوت 2 امتيازي (4.25 متر) بود. اگرچه در اين مسافت توپ در درصد کمتري از ارتفاع پرش نسبت به 2 امتيازي رها شد. اين يافته ها با نتايج اليوت (1989) همراستا است. بين هيچ يک از پارامترهاي کينماتيکي مرکز جرم بدن در شوت جفت موفق و ناموفق تفاوت معناداري ديده نشد.

 نسخه قابل چاپ