بانک مقالات رشته تربیت بدنی

فعاليت بدني منظم در تمامي دوران زندگي، بويژه کودکي و نوجواني حايز اهميت است و اثرات مفيد آن را بر رشد جسماني، فکري و رواني کودکان و نوجوانان نبايد ناديده گرفت. هدف از انجام اين تحقيق تعيين اثر شرکت در کلاسهاي ورزشي تابستاني بر عوامل آمادگي جسماني و حرکتي، ترکيب بدني و خودپنداره بدني دختران نوجوان بود. بدين منظور، تعداد سه پايگاه تابستاني، از بين پايگاههاي شهر تهران انتخاب گرديد و تعداد 54 نفر از دانش آموزان اين پايگاهها (با سن 13.3±1.15 سال و وزن 47.6±8.83 کيلوگرم) که در طول سال فعاليت بدني منظم نداشته و فقط در کلاسهاي تابستاني (واليبال و بسکتبال) شرکت کردند، به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند. همچنين، 10 نفر از دانش آموزان اين پايگاهها که فقط در فعاليتهاي هنري و علمي مشارکت داشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. توان هوازي، استقامت عضلاني، انعطاف پذيري، چابکي، ترکيب بدني و خودپنداره بدني آزمودنيها قبل و بعد از کلاسها مورد ارزيابي قرار گرفت. طول دوره 8 هفته و تعداد جلسات تمريني و علمي 3 نوبت در هفته بود. براي مقايسه تغييرات بين گروهي و درون گروهي به ترتيب، از آزمون t مستقل و t همبسته در سطح معني داري P<0.05 استفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان داد كه ميزان تغييرات حداکثر اکسيژن مصرفي، استقامت عضلاني در هر دو گروه معني دار (P<0.05) مي باشد. از طرفي، ميزان تغييرات انعطاف پذيري و خرده مقياس عزت نفس، تنها در گروه تجربي معني دار (P<0.05) بود. نتايج تحقيق نشان داد كه بين ميزان تغييرات توان هوازي، استقامت عضلاني، انعطاف پذيري، چابکي، شاخص توده بدن، خود پنداره بدني کلي و خرده مقياسهاي خود پنداره بدني، در گروه گواه و تجربي تفاوت معني داري (P<0.05)، وجود ندارد. با توجه به نتايج بدست آمده به نظر ميرسد كه كلاسهاي ورزشي تابستاني با چنين الگويي كه در اين پايگاهها اجرا مي گردد، اثري بر عوامل آمادگي جسماني، حركتي، تركيب بدني و خودپنداره بدني ندارد و براي ساماندهي اين کلاسها بايد چاره انديشي شود.

 نسخه قابل چاپ