بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف اين تحقيق تعيين فرمول برآورد VO₂max از طريق آزمون هشت ضلعي هوازي (AOT) بود. 55 مرد و 50 زن به صورت لايه اي هدفدار بر اساس ملاك هاي سن و سلامت انتخاب شدند و در دو آزمون AOT و آزمون معيار به فاصله يك هفته شركت كردند. آزمودني ها در قالب پنج گروه سني 17 تا 20، 21 تا 25، 26 تا 30، 31 تا 40، و 41 سال به بالا و در هر گروه حداقل 10 زن و 10 مرد انتخاب شدند. اطلاعات آزمون معيار از طريق دستگاه تحليل گازي بدست آمد. ميانگين (انحراف معيار ±) سن، وزن، قد، ضربان بيشينه، VO₂max و BMI براي مردان به ترتيب برابر 31(±11) سال، 74(±12) كيلو گرم، 175(±6) سانتيمتر، 191(±11) ضربان در دقيقه، 38(±6) ميلي ليتر در دقيقه در كيلوگرم وزن، و 24.06(±3.9) كيلوگرم بر متر مربع بود. اندازه هاي فوق براي زنان به ترتيب برابر 29(±10) سال ، 62(±11) كيلوگرم، 161(±5) سانتي متر، 191(±12) ضربان دردقيقه، 33(±8) ميلي ليتر در دقيقه در كيلوگرم وزن و 23.90(±4.0) كيلوگرم بر متر مربع بدست آمد. فرمول هاي تخمين VO_2max از طريق آزمون ميدانيAOT ، پروتکل آزمايشگاهي AOT (برروي تردميل)، و روش بدون آزمون براي مردان و زنان توليد شد. نتايج نشان داد كه با افزايش سن و BMI در VO_2max و ضربان قلب بيشينه تمرين كاهش نسبي مشاهده مي شود. در مقايسه با تحقيقات مشابه، فرمول هاي بدست آمده توجيه علمي داشته و برآوردهاي آنها از دقت كافي برخوردار است. با توجه به بالا بودن ضريب تعيين فرمولها (حداقل 57% و حداكثر 81%) و پايين بودن خطاي استاندارد برآورد آنها (حداقل 2.7 و حداكثر 5.2)، مي توان به مقادير VO_2max برآورد شده از طريق فرمول هاي مختلف برآمده از تحقيق اطمينان نمود.

 نسخه قابل چاپ