بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف تحقيق حاضر يافتن عوامل موثر در رشد و توسعه هندبال تيمي در دانشگاههاي جمهوري اسلامي ايران بود. بدين منظور از دو پرسشنامه محقق ساخته، به سبک ليکرت، که با نظر متخصصين اعتباريابي گرديد، استفاده به عمل آمد و اطلاعات لازم از 145 مربي سرپرست و ورزشکار شرکت کننده در ليگ دسته يک هندبال قهرماني دانشگاه ها سال 1383 تهران جمع آوري گرديد. نتايج آماري انساني دادند 69 درصد مربيان داراي تحصيلات پائين تر از ورزشکاران بودند و 72 درصد آنها يا کارت مربي گري نداشتند و يا مربي در جه 3 بودند و هشتاد و نه درصد آنها به صورت قرارداد کوتاه مدت تا پايان مسابقات در خدمت دانشگاه بودند. آزمونهاي t در گروه هاي مستقل، در سطح معني داري 0.05 نشان دادند که بين ورزشکار با مربي / سرپرست روي عدم صلاحيت فني مربيان، کمبود انگيزه و علاقمندي دانشجويان به هندبال، ناکافي بودن بودجه و سرمايه گذاري دانشگاه براي هندبال، نامناسب بودن برنامه ريزي و زمان بندي براي تمرين و مسابقات اتفاق نظر وجود دارد. از سوي ديگر نظر جامعه هاي شرکت کننده در تحقيق روي کفايت امکانات و تاسيسات و سرمايه گذاري دانشگاه براي کسب مقام در سطح معني داري 0.05 متفاوت بوده است. دلايل اصلي عدم پيشرفت هندبال در دانشگاه ها را ورزشکاران غير موثر بودن فعاليت هاي تبليغاتي و معرفي هندبال در بين دانشجويان (20%) و پايين بودن اولويت هندبال بين فعاليت هاي ورزشي دانشگاه (22%) دانسته اند. از نظر مربي/ سرپرست اين دلايل به ترتيب کمبود اطلاعات فني مربيان درباره هندبال (36%) و ناکافي بودن بودجه (23%) بوده است. به منظور بهبود وضعيت عمومي هندبال در موسسات آموزش عالي، شرکت کنندگان در تحقيق برگزاري بيشتر مسابقات درون و بيرون دانشگاهي، بهبود امکانات، استفاده از مربيان بهتر، افزايش بودجه براي هندبال و عوامل انگيزشي اثر بخش بيشتر را لازم دانسته اند.

 نسخه قابل چاپ