بانک مقالات رشته تربیت بدنی

اصابت ضربه به سر در ورزش بوکس، امري اجتناب ناپذير است و بر اين اساس در پژوهش حاضر عملکرد نوروسايکولوژيکي حافظه در بوکسور هاي آماتور مورد ارزيابي قرار مي گيرد. جامعه آماري را سه گروه تشکيل مي دادند. گروه اول 20 بوکسور آماتور شهرستان قم (گروه تجربي) که حداقل چهار سال در معرض ضربات سر قرار داشته و به روش تصادفي انتخاب شدند. گروه دوم 20 فوتباليست ليگ دسته دوم شهرستان قم که به طور غير مستقيم در مدت مشابه در معرض ضربات سر قرار داشته و به عنوان گروه کنترل اول بودند. 20 نفر غير ورزشکار نيز به روش تصادفي در قالب گروه ديگر کنترل انتخاب شدند. براي درک اختلال مغزي، از روش مصاحبه بوسيله پزشک استفاده گرديد. سپس آزمونهاي بوناردل، حافظه بصري کيم کاراد و حافظه وکسلر (فرم الف)، انجام گرفت. تجانس واريانس هاي بين گروهي به روش آماري بدست آمد. آزمون تحليل واريانس يك سويه ميان وزن، قد، سن و تحصيلات گروه هاي حاضر تفاوت معني داري نشان نداد (p>0.05). به بيان ديگر، سه گروه همتا انتخاب شدند. آزمون تحليل واريانس يك سويه تفاوت معني داري را ميان جنبه نوروسايكولوژيك حافظه گروه هاي تحقيق در آزمونهاي حافظه وكسلر (فرم، الف) و بونادل نشان نداد (p>0.05). اما در خرده آزمون بازنگري بصري حافظه وكسلركمترين نمره مربوط به بوكسورها بود كه در مقايسه با فوتباليست ها و غير ورزشكاران اختلاف معني داري داشت (p<0.05). در آزمون حافظه بصري كيم كاراد، در حافظه بصري كوتاه مدت اختلاف معني داري بدست نيامد (p>0.05)، ولي در حافظه بصري ميان مدت و بلند مدت اختلاف معني داري ميان بوکسورها با فوتباليست ها و غير ورزشکاران مشاهده شد (p<0.05). به طور کلي يک دوره چهار ساله ورزش بوکس مي تواند تاثير بارز بر نقصان حافظه ديداري ميان مدت و بلند مدت بوکسورها داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ