بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين مطالعه مقايسه پايداري پويا در ناهنجاري پاي چرخيده به داخل و خارج در حرکت پرش - فرود بود. تعداد 27 نفر از دانشجويان پسر دانشكده تربيت بدني دانشگاه تربيت معلم (سن 23.29±1.65 سال، وزن 70.17±7.77 کيلوگرم) كه هيچ گونه آسيب ديدگي در اندام تحتاني و آسيب ديدگي مربوط به سر نداشتند، در اين مطالعه شركت كردند. با استفاده از آزمون شاخص افتادگي استخوان ناوي آزمودني ها در سه گروه پاي چرخيده به داخل (9 نفر)، پاي چرخيده به خارج (9 نفر) و پاي معمولي (9 نفر) قرار گرفتند. پايداري پويا آزمودني ها با استفاده از آزمون زمان رسيدن به پايداري كسب شد كه پايداري ورزشكار را در حركت پرش- فرود (كه از حركات آسيب زا ورزشي مي باشد) ارزيابي مي كند. زمان رسيدن به پايداري آزمودني در دو راستاي جانبي (ML) و قدامي – خلفي (AP) محاسبه شد. پس از محاسبه زمان رسيدن به پايداري مربوط به هر آزمودني داده هاي مربوطه با استفاده از روش آماري تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) و تحليل واريانس يك راهه (ANOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در راستاي جانبي ميانگين زمان رسيدن به پايداري در گروه پاي چرخيده به داخل با گروه پاي چرخيده به خارج تفاوت معني دار مشاهده شد. در حالي كه اختلاف ميانگين زمان رسيدن به پايداري بين گروه پاي چرخيده به داخل با پاي معمولي و همچنين پاي چرخيده به خارج با پاي معمولي معني دار نبود. از بين سه گروه پا، گروه پاي چرخيده به خارج در مقايسه با دو گروه ديگر ديرتر به پايداري رسيدند. کاهش پايداري در آزمودني هاي با پاي چرخيده به خارج ممکن است به علت ساختار مکانيکي و ساختمان خاص پاي چرخيده به خارج و همچنين نقص در گيرنده هاي عمقي مفصل و استراتژي هاي عضلاني اين نوع پا باشد. اختلال در پايداري افراد داراي پاي چرخيده به خارج ممکن است احتمال آسيب هاي مچ پا مانند اسپرين مچ پا و همچنين آسيب هاي مربوط به زانو را افزايش دهد.

 نسخه قابل چاپ