بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين تحقيق بررسي ارتباط بين استقامت عضلات تنه و ويژگي هاي آنتروپومتري با ميزان دردهاي کمري در ورزشکاران داراي ناهنجاري گودي کمر بود. تعداد 30 نفر از دانشجويان پسر دانشگاه تربيت معلم تهران که در تيم هاي ورزشي اين دانشگاه عضويت داشتند در اين تحقيق شرکت نمودند. نمونه هاي تحقيق همگي داراي ناهنجاري گودي کمر بوده و بر اساس شدت درد در ناحيه کمري به سه دسته کمر درد خفيف، کمر درد متوسط و کمر درد شديد تقسيم بندي شدند. ميزان درد اين افراد با استفاده از پرسشنامه ناتواني و درد اسوستري تعيين گرديد. جهت بررسي وجود ارتباط بين استقامت عضلات تنه و ويژگي هاي آنتروپومتري با ميزان دردهاي کمري در ابتدا برخي ويژگي هاي فردي آزمودني ها مانند قد، وزن و شاخص توده بدني (BMI) با استفاده از دستگاه بادي کامپوزيشن آنالايزر اندازه گيري شد. پس از آن آزمون هاي مربوط به اندازه گيري استقامت عضلات تنه اجرا شد. براي اندازه گيري استقامت عضلات پشت از تست سورنسن و براي اندازه گيري استقامت عضلات شکم از آزمون دراز و نشست استفاده گرديد. برخي از ويژگي هاي آنتروپومتري آزمودني ها شامل طول اندام فوقاني و تحتاني، پهناي لگن، پهناي شانه و قد نشسته آنها نيز اندازه گيري شد. همچنين جهت ارزيابي دامنه حرکتي کمر و زاويه گودي کمر آزمودني ها از دستگاه اسپاينال موس استفاده گرديد. نتايج آزمون هاي آماري نشان داد که بين متغيرهاي استقامت عضلات پشت و شکم و ميزان درد کـمر رابطه منـفي معـني داري وجـود دارد (p=0.000<0.05). نتايج بدست آمده بيانگر اين بود که با افزايش استقامت عضلات تنه ميزان درد کمر کاهش مي يابد. همچنين بين برخي ويژگي هاي آنتروپومتري آزمودني ها، شامل طول اندام فوقاني و تحتاني، پهناي لگن، پهناي شانه، قد نشسته و ميزان درد کمر هيچ رابطه معني داري مشاهده نشد، و تنها بين دامنه حرکتي کمر با ميزان کمردرد رابطه معني داري وجود داشت (p<0.05). بنابراين چنين به نظر مي رسد که استقامت عضلاني کم در ناحيه عضلات شکم و پشت و کاهش دامنه حرکتي ورزشکاران در ناحيه کمري، خطر ابتلا به کمردرد را افزايش ميدهد.