بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از انجام اين پژوهش مقايسه کيفيت زندگي کاري و خرده مقياس هاي آن در بين اعضاي هيات علمي دانشکده ها و گروه هاي آموزشي تربيت بدني دانشگاه هاي دولتي بود. تحقيق از نوع علي - مقايسه اي بود و داده هاي آن به صورت ميداني جمع آوري شده است. جامعه آماري شامل کليه اعضاي هيات علمي تربيت بدني دانشگاه هاي دولتي کشور بود که تعداد 217 نفر به عنوان نمونه هاي آماري انتخاب شده اند. به منظور گردآوري اطلاعات از دو پرسشنامه اطلاعات فردي و کيفيت زندگي کاري بر اساس الگوي والتون استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف استاندارد و...) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي، تحليل واريانس ANOVA  و t در گروه هاي مستقل) استفاده گرديد. نتايج به دست آمده نشان مي دهد که ميانگين کيفيت زندکي کاري در دانشکده هاي تربيت بدني 51.78 در صد و در گروه هاي آموزشي برابر 49.46 درصد است. تفاوت معني داري در کيفيت زندگي کاري بين دانشكده ها و گروه هاي آموزشي مستقل تربيت بدني مشاهده نشد (t=0.359، p=0.176) و تنها تفاوت معني داري در بعد توسعه قابليت هاي انساني مشاهده گرديد. بين سن و سابقه تدريس اعضاي هيات علمي با کيفيت زندگي کاري و برخي از ابعاد آن رابطه معني داري وجود دارد. تفاوت در بعد وابستگي اجتماعي زندگي کاري بين زنان و مردان معني دار است. در ارتباط با وضعيت تاهل، تفاوت معني داري در کيفيت زندگي کاري و ابعاد آن وجود ندارد. در جمع بندي کلي، کيفيت زندگي کاري اعضاي هيات علمي تربيت بدني در حد متوسطي است و کيفيت زندکي کاري در دانشکده ها و گروه هاي آموزشي تربيت بدني مشابه است.

 نسخه قابل چاپ