بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف کلي از اجراي اين تحقيق بررسي تاثير ماساژ بر خستگي عضلات بازکننده زانو متعاقب انقباض هاي ايزوکينتيک زيربيشينه بود. اين تحقيق به روش اندازه گيري مکرر، طرح متقاطع، انجام شد. ابتدا و بر اساس معيارهاي حذف و انتخاب، تعداد 10 ورزشكار مرد دانشگاهي به صورت داوطلبانه وارد مطالعه شدند. هر آزمودني طي 2 جلسه به آزمايشگاه مراجعه مي نمود. در ابتداي هر جلسه پس از گرم کردن، اوج گشتاور(PT)  کانسنتريک عضلات چهار سر ران پاي غالب در سرعت 60^oS^-1 اندازه گيري مي شد. سپس پروتکل خستگي، انقباض هاي ايزوکينتيک زيربيشنه (%60PT) تا رسيدن به معيار خستگي (%50PT)، اجرا مي گرديد. پس از اجراي پروتکل خستگي، اوج گشتاور عضلات چهارسر محاسبه گرديده و خستگي ادراک شده مورد ارزيابي قرار مي گرفت، سپس آزمودني به مدت 15 دقيقه ماساژ (ترکيبي از تکنيک هاي ماساژ کلاسيک) دريافت و يا استراحت مي نمود. بعد از پايان يافتن شرايط مداخله (ماساژ يا استراحت) مجددا ارزيابي خستگي ادراک شده و اوج گشتاور عضلات چهارسر انجام مي گرفت. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده، از آزمون تحليل واريانس براي اندازه گيري مکرر و آزمون t وابسته در سطح آلفا 0.05 استفاده گرديد. بررسي يافته هاي تحقيق نشان داد بين اثر ماساژ و استراحت تفاوت معني داري در بهبود خستگي و افزايش عملکرد وجود ندارد. با اين حال تفاوت معني داري بين اثر ماساژ و استراحت بر ميزان خستگي ادراک شده مشاهده گرديد. يافته هاي اين تحقيق از اين عقيده که ماساژ تاثيري بر بهبود خستگي و بازيافت عملکرد عضلاني ندارد، حمايت مي کند. با اين حال در اين پژوهش ماساژ بر خستگي ادراک شده اثر مثبتي داشت و باعث بهبود آن گرديد.

 نسخه قابل چاپ